Spiegels
1 reactie‘Spiegeltje spiegeltje aan de wand, wie is de knapste dokter van het land?’ Als je de beoordelingen op ZorgkaartNederland mag geloven ben ik dat, denk ik terwijl ik de deur van de vergaderzaal open. Want wie gemiddeld een 10 krijgt, moet wel feilloos zijn, toch?
Tegelijkertijd weet ik maar al te goed dat het niet een reële reflectie van de werkelijkheid is. Het ontbreken van slechte cijfers betekent niet dat er nooit iets misgaat. Net als iedereen maak ook ik soms fouten en gaan ook in ons ziekenhuis dingen weleens anders dan bedoeld. Ik prijs me gelukkig met het feit dat als een patiënt dat zo voelt, hij of zij dan de moeite neemt mij persoonlijk daarop te wijzen. In de spreekkamer, via een brief of desnoods via de klachtenfunctionaris.
Dezelfde klachtenfunctionaris leidt, in de vergaderzaal waar ik binnenstap, een spiegelgesprek met de familie van een patiënte. De zaal zit vol met collega’s die betrokken waren bij haar casus. Maar de artsen en verpleegkundigen zitten vandaag letterlijk op de tweede rij. Wij zijn slechts toehoorder en mogen alleen verduidelijkingsvragen stellen, meer niet.
Vol bewondering luister ik hoe de dochter helder een aantal negatieve ervaringen tijdens de opname van haar moeder uiteenzet. Want je moet het maar durven: in een grote zaal, met zoveel mensen erbij, en met als doel dat wij hiervan kunnen leren. Het gesprek, van mens tot mens, toont in de reflectie feilloos de oneffenheden in ons medisch zelfbeeld. Onvolkomenheden die de digitale spiegel met anonieme loftuitingen of klaagzangen niet toont. En ook al is het soms confronterend die oneffenheden te zien, toch is zo’n gesprek de spiegel waarin ik liever kijk.
Peter Zoon
Internist niet praktiserend, Ermelo
Die bescheidenheid en dat relativerend vermogen! Niet te geloven!