Blogs & columns
Column

Schoppen tegen heilige huisjes

4 reacties

Op de keukentafel van onze Utrechtse bovenwoning ligt de kaart van Nederland. Mijn man en ik bespreken waar we gaan wonen als hij klaar is met de opleiding tot gynaecoloog. Het gesprek heeft iets weg van een potje levend Stratego. Het aantal beschikbare plekken is schaars en meestal gaat het om tijdelijke posities zonder vooruitzicht op vastigheid. ‘Misschien moet je toch gaan promoveren’, opper ik.

Hij kijkt me aan met een blik alsof ik zojuist heb voorgesteld dan maar de prostitutie in te gaan. Ik snap hem wel. Hij is een oud-tropenarts, een clinicus met een voorliefde voor het geven van onderwijs. Maar hij is geen wetenschapper. Of moet hij gewoon even doen alsof voor een plekje op de arbeidsmarkt? Fake it till you make it, toch?

De prestatiedruk in de geneeskunde is hoog. Je moet opvallen, maar ook goed in de groep vallen. Je bent slim en gedreven, maar ook sociaal. Veel jonge dokters hebben geleerd bijzonder kritisch naar zichzelf te kijken. Tegelijkertijd hebben ze niet de luxe ­kritisch te kijken naar de arbeidsmarkt. Er bestaan onbetaalde ­fellowships, beter gezegd followships, waar een jonge klare ‘betaald’ krijgt in ervaring. Dat accepteren ze ook nog uit vrees om hun registratie te verliezen. Sommige van deze veelbelovende gedreven mensen zijn zichzelf compleet kwijt geraakt door jaren van plooien en pleasen. Door het gebrek aan eigen regie en perspectief.

Zij nemen zich plechtig voor om – als ze straks eindelijk die ­felbegeerde vaste plek hebben – het helemaal anders te doen. Ze willen zich wél druk maken om de vuilniszakken aan ­wegwerpmateriaal na één chirurgische ingreep. Ze willen wél precies weten waar hun pensioengeld naartoe gaat. Ze willen een gezonde werk-privébalans zonder 60-urige werkweken en 24-uursdiensten. Ze willen stoppen met het opleiden van aiossen voor werkeloosheid. Ze worden misselijk van onbetaalde fellowships en vakgroepen met zoveel chefs de clinique dat zelfs ­Sinterklaas er een puntje aan kan zuigen. Zij willen zich, naast het klinisch werk, bezighouden met onderwijs, preventie, ­duurzaamheid, consultancy, politiek en beleid.

Dokters verliezen ambities als ze er eenmaal warmpjes bijzitten

Helaas zie je dat sommige dokters bovengenoemde ambities ­verliezen als ze er eenmaal warmpjes bij zitten. Dat ze zich ­conformeren naar het systeem en de cultuur. Dat geld ineens heel belangrijk wordt. ‘Fake it till you make it and when you make you take it.’ Want tja, nu is het mijn beurt. Vers bloed verandert in dure wijn. Dus drink je een duur glas en laat je alles zoals het was.

Aan alle jonge en minder jonge klaren aan de goede kant van de onderhandelingstafel: wat wilde jij voordat je daar zat? Wat drijft je? Wat wil jij voor de toekomst van je vak, voor je patiënten en voor je jonge collega’s? Wat zijn daarin de knelpunten?

Wees een voorbeeld, pak het roer, inspireer, durf tegen heilige huisjes te schoppen, durf aan dode paarden te trekken. Blijf ­eerlijk naar jezelf, je collega’s onder, naast en boven je. Verschuil je niet achter het systeem, verschuil je niet achter de cultuur. Want wij zíjn het systeem, wij bepalen de cultuur. En als wij samen besluiten dat het anders moet, dan gebeurt dat ook. 

Meer van Danka Stuijver
opleiding carrière jonge klaren
  • Danka Stuijver

    Danka Stuijver is waarnemend huisarts. Naast haar columns voor Medisch Contact maakt zij ook de podcast Over de Grens.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Dolf Algra

    commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid, Rotterdam

    Intrigrerende, maar toch ook licht onthutsende beschouwing van Danka Stuijver.

    Intrigerend, omdat de onvrede en onmin onder de jonge generatie - naar het zich nu laat aanzien- snel een meer serieuze vorm begint aan te nemen. Ik verwijs naar de ze...er recente oprichting van Jonge Klaren Nederland.
    link: https://www.linkedin.com/groups/12529340/

    Dat kan een interessante ontwikkeling zijn, mits......

    Licht onthutsend vanwege het toch sterk idyllisch- romantische beeld dat geschetst wordt. Het gaat over fijne, jonge, hardwerkende, zich zelf wegcijferende young professionals, die altijd voor alles en iedereen hebben klaar gestaan en nu 'zomaar' op hún moment surpreme (maat worden in MSB en hun once in a life time mogelijkheid om ook te cashen) in de knop worden gebroken.

    Tja. door wie en om wat eigenlijk ?

    In de visie van Danka Stuijver zijn 'de cultuur en het systeem' de grote boosdoeners.

    Maar curieus tegelijkertijd ook blijkbaar de oplossing: " Want - zo stelt Stuijver- wij zíjn het systeem, wij bepalen de cultuur. En als wij samen besluiten dat het anders moet, dan gebeurt dat ook".

    Maar ja: wij' bestaat natuurlijk helemaal niet. 'That's only the name of the shop. Wij' is een luchtballon of fata morgana. Wij is een hele grote verzameling ikke , ikke ikkes. Cultuur en systeem - dat bekt lekker weg, maar zijn niets zeggende containerbegrippen.

    Het wordt tijd voor een meer hout snijdende krachtenveld analyse. Niet allen van de controverse tussen jonge klaren en oude hap, maar vooral over hoe de zorg van de toekomst vorm gegeven moet worden. Dus:
    - kan een ziekenhuis in zijn huidige opzet nog eigenlijk wel blijven bestaan ?
    - moeten de MSB's worden opgeheven ?
    - welke soort dokters zijn er nodig voor de juiste zorg op de juiste plaats

    De zorgvraag van de patient moet leading zijn, de dokter volgt. Maar niet vanzelf. Dat blijkt

  • G K Mitrasing

    huisarts

    Wat een simplistische beschouwing...

  • A.G. Sangster

    bedrijfsarts, Dwingeloo

    Een mooie colum.
    Er is steeds meer werk in de gezondheidszorg. We wisten we al jaren dat de zorgvraag blijft stijgen.
    Altijd goed om te kijken of het systeem moet veranderen.
    Wat hebben we over voor onze gezondheid?
    Nu ineens miljarden extra vol...gens de huidige uitgaven van de Rijksoverheid.
    En zeker niet naief Emile.
    Voor iedere arts is er meer dan genoeg te doen.
    In de jaren 80 behoorde ik tot de verloren generatie. Na afstuderen was er gelukkig meer dan voldoende werk.
    Ik hoop dit ook voor de huidige generatie aan het begin van hun carriere.
    Nu inderdaad de zorgverzekeraars en het nieuwe kabinet nog.

  • emile keuter

    neuroloog, Amsterdam

    wat heerlijk om nog zo naïef en enthousiast te zijn. helaas is het allang niet meer zo dat artsen iets te zeggen hebben over de gezondheidszorg en de opleidingen voor zorgmedewerkers zodra het gaat om geld. dat bepalen managers die rapporten schrijve...n. het overschot aan studenten en artsen (in opleiding tot) specialisten is gefaciliteerd door eerdere regeringen met het oogmerk de hoge inkomens van specialisten te kunnen verlagen. dat is dan ook wat er zal gaan gebeuren in de komende tijd en dan zullen wellicht velen een (veel) lager pensioen accepteren en eruit stappen. hopelijk komt dat nog op tijd voor je echtgenoot. zeker weet je dat nooit want juist de positie van zo iemand laat de managers en beleidsmakers geheel en volledig koud.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.