Nieuwe superhelden

Onze oudste, Tijl, wil architect worden en mooie ­bouwwerken maken, net als in Minecraft. Of professioneel gamer of YouTuber. Hij besteedt, net als al zijn vriendjes, veel tijd achter schermen. Werken in de zorg? Daar moet hij niet aan denken. ‘Ik kan niet tegen bloed’ hoor ik geregeld aan onze eettafel. En ik kan me voorstellen dat hij ook niet enthousiast wordt als ik aan dezelfde tafel weer eens mopper over de maatschapsvergadering die alleen maar over geld ging, of over een manager die innovatieve ideeën vooral tegenhoudt met de vraag ‘waar de businesscase is’.

Toch hoop ik dat hij ook ziet hoe voldaan ik thuiskom na een dienst waarin ik een patiënt van zijn beklemde liesbreuk en een zwangere van haar ontstoken appendix heb verlost. Of hoezeer ik het cadeau waardeer dat ik van een patiënte kreeg, met wie ik in aanloop naar een complexe operatie inmiddels een erg goede band heb opgebouwd.

'Ik kan niet tegen bloed’ hoor ik geregeld aan onze eettafel

Jarenlang is de zorg voor de jeugd een vrijwel onzichtbare sector geweest, met weinig aantrekkingskracht. En nu leven we opeens in een jaar waarin dokters en verpleegkundigen dag in, dag uit het nieuws bepalen en ook op de schermen van onze kinderen verschijnen. Met daarbij nieuwe influencers en superhelden om op te willen lijken. Denk aan Diederik Gommers, die op ­Instagram succesvol de verbinding met de jeugd opzoekt.

Wie weet opent het de ogen van ons kroost en zien jongeren nu goed hoe onze sector, zeker tijdens crises, verschil maakt in het leven van mensen. Wie weet kiest Tijl – en hopelijk met hem vele anderen – later toch voor een van onze mooie beroepen en levert deze crisis ook wat moois op.