Blogs & columns
Column

Met volle angst vooruit

4 reacties

Op de gesloten afdeling rent een naakte man luid schreeuwend en in volle vaart mijn kant op. Alles gebeurt in secondes. Ik sta op het foute moment op de foute plek in zijn gangspoor en ik ben bang dat hij me gaat aanvallen.

Ik open snel een deur op een kier en schuif naar binnen. Aan het alarm indrukken heb ik niet gedacht. Op de gang rent de man door. Er zijn tien mensen en politie-inzet nodig om hem tegen te houden.

Mijn supervisors zeggen zelden bang te zijn. Al in mijn eerste maanden in de psychiatrie ben ik wél soms bang geweest. Ook in het ochtendoverleg worden geregeld situaties besproken die ik behoorlijk angstaanjagend zou vinden, maar er wordt toch vaak snel overheen gepraat onder het mom van ‘het hoort bij het vak’. Ik geloof niet in die teflonlaag. Ik vind het juist mooi als collega’s situaties durven te delen die indruk op ze maakten.

De angst van de arts kan invloed hebben op het beleid, bijvoorbeeld het net iets sneller opnemen van patiënten. Om defensieve zorg te voorkomen is het belangrijk dat er in supervisies en intervisies over angst gepraat wordt.

Er zijn tien mensen en politie-inzet nodig om hem tegen te houden

Angst kan daarnaast een belangrijke tool zijn in de behandeling. Als een patiënt mij bang maakt, heeft hij dat effect mogelijk ook op anderen. Door angst in de spreekkamer te signaleren en serieus te nemen, kan dit worden ingezet voor diagnostiek en behandeling.

Het is oké om soms bang te zijn. Want nergens bang van worden lijkt me een teken van afstomping. Ik hoop dat in de toekomst toegeven dat je bang bent niet meer als zwakte wordt gezien, maar als contact maken. Met je eigen gevoel en met je collega’s. Defensieve zorg vanuit angst is geen goede zorg. Door met elkaar in gesprek te blijven, kunnen we samen met volle angst vooruit.

Meer van Mette Konings
psychiatrie Veldwerk
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • A. Oostindiër

    Psychiater, Wormer

    Met volle angst vooruit! Ja!!
    Het zou goed zijn voor ALLE artsen om niet zo vaak eigen gevoelens weg te maken!
    De psychische problemen die we krijgen door dit teveel en overal en altijd te doen zijn legio. De kracht van kwetsbaarheid wil ik nog maar ...weerziens propageren!
    Antoinet Oostindiër, AerreA

    [Reactie gewijzigd door Oostindiër, Antoinet op 09-12-2021 17:54]

  • W.M.F. Kooijman

    psychiater kind en jeugd

    Beste Mette, dank voor je intrigerende stuk, geheel mee eens. Supervisoren die aangeven zelden bang te zijn?? Is het niet zo dat we juist, of vooral, in de psychiatrie gebruik maken van de instrumenten die we hebben, als mens en beroepsmatig, het bel...even en zelf voelen wat er gebeurt in de context van de situatie en de relatie tot de ander? En is niet juist angst wat er meespeelt waardoor luidruchtig gedrag, agressie of verzet ontstaat? De angst van veel patiënten kan ik nog zó voelen als ik ze weer tegenkom, op straat of elders. Het is juist het voelen van deze angst en tegelijk beseffen dat het de angst van de ander is, waardoor je weet wat je kan doen om de juiste hulp te bieden (als de heftige crisissituatie voorbij is uiteraard). Toch?

  • M.D. Oosterhoff

    Psychiater, THESINGE

    De eerste drie jaar was ik zo vaak bang, dat ik zeer ernstig overwoog een ander beroep te kiezen. Maar op een gegeven moment voelde ik me competent. Als er een crisis was wist ik wat ik wel en niet kon doen. Daarna is het een stuk beter geworden. Du...s er is goede hoop, dat dit gaat afnemen.

    • S. de Groot

      Huisarts, niet praktiserend , Eelderwolde

      Het aantal dwangopnamen is sinds 2006 exponentieel gestegen.
      Psychiaters zijn bevoegd en hebben de macht om een inbewaringstelling af te geven, met een reden die vrijwel altijd gevolgd wordt door de rechter. Het is een schending van de rechten van e...en mens. Vandaar de agressie die in de kliniek niet overgaat. De meest angstige psychiaters zullen sneller overgaan tot dwang. Als je niet doet wat een psychiater zegt, bijvoorbeeld het weigeren van medicatie komt dwang of zelfs isolatie ( time out) in zicht. Waarom kunnen die mensen toch niet gewoon in de maatschappij blijven? Intensieve hulp thuis door frequente bezoeken en een adequate begeleiding roept in vele landen om ons heen respect af. Geen psychiaters die door een deur op een kier hoeven te vluchten en geen schreeuwende, boze patiënten in de isoleercel. Of zijn ze bang voor tuchtmaatregelen als ze iemand niet opnemen?

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.