Leiderschapslessen bij de koffie

Van wie leer je leiderschap? Die vraag is niet te beantwoorden. Het hangt af van de fase in je leven, van de omstandigheden, van je opleiding en je leermeesters. Daarover zijn bibliotheken volgeschreven.

Ik leer het van mensen als Martina en Hans.

Martina ligt in ons revalidatiecentrum. Zij heeft een dwarslaesie opgelopen na een operatie. Een enorme klap voor haar en Hans, haar man. In het ziekenhuis waar zij werd geopereerd, liep ze decubitus op. Doorligwonden, graad 4. Heel ernstig. Veroordeeld tot een zandbed, opdat de doorligwonden niet erger worden. Daardoor kan ze bij ons niet revalideren voor haar dwarslaesie.

Op mijn tochten door de Maartenskliniek heb ik ze leren kennen. Hun leven stond stil. Een onzekere toekomst wachtte. Maar zij hadden elkaar. En ze maakten plannen. Stap voor stap werkten ze met ons team aan het herstel. Zij planden bezoeken. En ze genoten van de kleine dingen, zoals het kerstdiner met andere patiënten en staf.

Hun lessen kan geen bibliotheek me geven

Na elke terugslag veerden ze op. Samen. Ze hielden vertrouwen in elkaar, in het leven en in ons. Sterker, wij mochten een deel van hun team worden. En zij gaven leiding – met sturen, meedenken en tips. Hun doel: samen naar huis.

Regelmatig mocht ik even met ze bijkletsen. Koffiedrinken, luisteren. Hun levenslessen zijn de leiderschapslessen die geen bibliotheek me kan geven. Hun instelling helpt mij keuzes te maken. Zij weten dat niet, maar ik ben ze dankbaar.

O ja, na een succesvolle operatie door ons team en een chirurg van Radboudumc kan Martina binnenkort naar huis. Na een niet te beschrijven jaar. Heerlijk.