Kwaliteit van sterven

De Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NVVE) heeft de mogelijkheden tot het oprichten van een levenseindekliniek onderzocht.

Het is een controversieel plan waar de voor- en tegenstanders al direct hun stellingen over hebben ingenomen, variërend van ‘een veilige plek kunnen bieden’ tot aan ‘een tunnelvisie waarin de dood de enige uitkomst is’.

Ik persoonlijk schaar me in het kamp van de voorstanders van een levenseindekliniek. De doodswens van mensen met chronische psychiatrische klachten, beginnende dementie of een voltooid leven is legitiem. De huidige praktijk, die het uitvoeren van deze wens niet toelaat, zet een groep mensen in de kou en negeert hun lijden. Dat is onnodig wreed en daarom niet vol te houden. Bij het streven naar een zo hoog mogelijke kwaliteit van leven hoort ook een zo hoog mogelijke kwaliteit van sterven. Een levenseindekliniek met medische en psychologische deskundigen kan dat bieden en aldus garant staan voor een waardig afscheid van het leven.

De wilsbeschikking van het individu moet hierbij prevaleren. Want uiteindelijk moet iemand zelf kunnen bepalen wanneer zijn of haar leven voltooid is. Als iemand een testament opstelt mag hij of zij daarin al zijn bezit weggeven en al zijn laatste wensen kenbaar maken. Er wordt strikt op toegezien dat aan al deze wensen wordt voldaan, behalve aan de wens om te mogen sterven als de betreffende persoon dementerend wordt. Dan worden ineens andere standaarden aangelegd. Vaak tot groot verdriet van de directe familie die deze laatste wens van de betrokkene wél respecteert en vervuld wil zien.

Of op afzienbare termijn een levenseindekliniek wordt geopend, is niet zeker. Dat de discussie geopend is, wel. Een discussie waaraan ik graag deelneem.

Aysel Erbudak, voorzitter raad van bestuur Slotervaartziekenhuis

Klik hier voor alle bijdragen in de rubriek veldwerk.