Kleur bekennen
4 reactiesOp een inspiratieavond voor medewerkers van de lokale supermarkt mag ik als eerste spreken over hoe ik in mijn werk sta. Na mij is het aan de directeur van een groot bouwbedrijf, die gepassioneerd vertelt over de manier waarop hij successen boekt: durven innoveren en verantwoordelijkheid geven aan de teams op de werkplaatsen. Die teams blijken zorgvuldig samengesteld om de samenwerking daar te optimaliseren. Daarvoor gebruiken zij het DISC-model, ontwikkeld door psycholoog dr. William Moulton Marston. Het model deelt voorkeursgedrag in vier hoofdgroepen in: dominant (rood), interactief (geel), stabiel (groen) en consciëntieus (blauw). Ieder mens heeft binnen dit systeem zijn unieke kleurencombinatie. Ken je je eigen kleuren en weet je wat voor kleurencombinatie je collega heeft, dan geeft dat een aardig handvat om elkaars sterke punten en valkuilen te (her)kennen.
Ken je eigen kleuren en die van je collega
Terwijl ik de Jumbo-geelgekleurde zaal inkijk, denk ik terug aan de avond daarvoor die vooral (bloed)rood gekleurd was. Bij een acute relaparotomie konden we de nabloeding pas na uren stelpen. Nog vol adrenaline deed ik thuis mijn verhaal, waarbij ik ook aangaf me geërgerd te hebben aan de anesthesioloog. Waar ik in stresssituaties juist veel ga praten, leek hij wel steeds stiller en norser te worden. ‘Misschien is dat wel zijn manier van zich concentreren in een situatie onder hoge druk’, relativeerde mijn vrouw. ‘En hoe kan hij nu weten hoe jij in zulke situaties reageert?’ En dat klopt, realiseer ik me. In de (wisselende) teams in de operatiekamers doen we nog niet veel met deze wetenschap. Maar als bij het bouwen van een huis gedragspsychologie al zo gewoon is, waarom zouden we op de ok dan ook geen kleur bekennen?
meer van deze columnist
Han Michgelsen
Gynaecoloog niet practiserend, Handel
Is het indelen in vier kleuren echt wetenschap? Is dit een gevalideerde techniek? Of kunnen we net zo goed indelen naar sterrenbeeld?
Anthonie Taselaar
arts, niet meer practiserend, Boekelo
Geachte Collega,
Uw aanspreektitel Beste Collega ervaar ik voor mijzelf als een prettig epitheton ornans, ben immers niet meer praktiserend, waarvoor dank.
het gaat niet om "soft", "stoer" of andere wederzijdse benoemingen van gedrag.
ik geef ...toe dat ik mijn reactie wellicht onhandig en niet in goede volgorde gesteld heb maar mijn eindvraag:
"kennen jullie elkander buiten de OK" is misschien een allereerste begin ?
als je na ontmoeting, let op de woordwaarde, tot de conclusie komt dat valide gedragswetenschappelijke uitkomsten kunnen of moeten helpen, dan vanzelfsprekend gebruiken voor betere einduitkomsten, maar begin met basale omgangsvormen: wie ben ik en welk effect heeft dat op de collega, heet dat introspectie en/reflectie op het eigen handelen ?
met goede groet,
ton taselaar.
Martijn Möllers
Chirurg, Veenwouden
Beste collega,
Uiteraard is nabespreken in een dergelijk geval op zijn plaats. Ik ben het echter niet met u eens dat dit een begin zou moeten zijn. Waarom achteraf reageren in plaats van tevoren ageren? Als mensen in andere disciplines gedragsps...ychologie gebruiken om elkaars karakter in verschillende situaties beter te leren kennen en zodoende handvatten te krijgen om de samenwerking te bevorderen, waarom zouden wij daar dan in de zorg geen gebruik van maken? Zijn we te stoer om deze 'softe' kant van onszelf te laten zien en te bespreken?
Anthonie taselaar
arts, niet meer practiserend, Boekelo
maar Martijn toch,
is gewoonweg nabespreken en elkander bevragen op een geschikt moment tussen volwassen professionals, die ieder op de eigen persoonlijke wijze reageren op/in de geboden situatie niet allereerst een begin alvorens de "gedragspycholo...gie" in het geding te brengen ?
kennen jullie elkander buiten de OK ?
met goede groet,
ton taselaar.