Blogs & columns
Luc Bonneux
2 minuten leestijd
Column

Kankerkwakzalverij

3 reacties

Wim Betz, emeritus hoogleraar huisartsgeneeskunde, en ik hebben ooit acht jaar mogen procederen tegen een kankerkwakzalver omdat we hem een kwakzalver hadden genoemd. Deze zich antroposoof noemende kankerkwak, Robert Gorter, was arts en doctor. Daarom vonden we dat we het aan onszelf verplicht waren niet terug te deinzen. Als arts en wetenschapper konden wij hem partij geven. We wisten waar we aan begonnen, al hadden we niet verwacht dat het zo bar ging worden.

Kankerkwakzalvers benaderen op holistische wijze het fortuin van bange, kwetsbare en goedgelovige patiënten. Ze verdienen sloten geld en huren dure advocaten in. Deze tasten de door het relativisme verzwakte flank van de rechtsstaat af. In het postmoderne relativisme zijn reguliere en alternatieve geneeskunde ‘evenwaardige verhalen’. Dat een auto je van A naar B brengt en een vliegend tapijt naar nergens, is maar een construct. De websites van Gorter bevatten nochtans veel echte wetenschap over experimentele kankertherapieën als hyperthermie en dendritische celtherapie. Maar wat hij duur verkoopt als hyperthermie of dendritische celtherapie, heeft niets te maken met deze gesofisticeerde experimentele kankertherapieën. Laat staan met antroposofie. Ook de wetenschappelijk analfabete rechters lieten zich inpakken, zodat we tot aan het hoogste rechtscollege in België zijn moeten trekken (waar we gelijk kregen).

Er is in Europa geen plaats meer voor medische beunhazen

Betrouwbare kennis is niet relativistisch. We kennen de waarheid niet, wel de leugen. Het gros van de alternatieve geneeskunde is bedrog: consumentenverlakkerij om de wetgeving op medische en farmaceutische zorg te omzeilen. Klaus Ross, nu beschuldigd van tientallen doden door schuld, is een prototype van het afschuwelijke ambacht van de kankerkwak. Ross is een ‘Heilpraktiker’, een door de Duitse overheid erkende natuurgeneeskundig therapeut. De man is geen arts, laat staan oncoloog. Hij mag geen farmaceutische middelen voorschrijven of operaties uitvoeren. Maar uitbehandelde patiënten inspuiten met riskante glucoseblokkers of met cellen van lammeren, als ‘stamceltherapie’, mag wel. Als je het natuurgeneeskunde noemt. De moderne kankerkwakzalver ontduikt de wetgeving op het uitoefenen van de oncologische geneeskunde door zich antroposoof, natuurgeneeskundige of een andere titel uit het alternatieve firmament te noemen. Hij paradeert als miskend genie, vervolgd door de reguliere artsenmeute. Dat gaat er altijd in bij een bepaalde klasse politieke leeghoofden. Om zich te verrijken, jat hij ideeën en termen uit de wetenschappelijke oncologische literatuur over experimentele therapieën, verwatert ze tot een prul en verkoopt die zooi peperduur aan doodsbange mensen. En hij komt ermee weg, net omdat hij geen oncoloog is.

Uitbehandelde kankerpatiënten hebben recht op de beste palliatieve zorg, spirituele hulp en een zinvol invullen van de hun nog resterende levensdagen om een goede dood voor te bereiden. Ze hebben bovenal recht op onze bescherming tegen de menselijke gieren van de kankerkwakzalverij die azen op angst. Er ligt werk op de plank voor onze ministers van Volksgezondheid, Duitsland heeft wat uit te leggen. De zinsverbijstering mag daar ophouden. Er is geen plaats meer in Europa voor lavementenzetters, steensnijders, Heilpraktikers of andere voorwetenschappelijke medische beunhazen. Wie oncologie wil bedrijven, heeft die titel behaald door studie en praktijk. Wie experimentele kankertherapieën wil testen, doet dit als deel van de wetenschappelijke gemeenschap in geavanceerde kankerklinieken en publiceert de resultaten in een erkend wetenschappelijk tijdschrift. Elders is dat misdaad.

pdf

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Anita Kaemingk

    patiënt, neuropsycholoog en partner van medisch specialist

    Aanvaarden dat je doodgaat is moeilijk voor de mens, het klinkt als falen. Dat is het natuurlijk niet. Doodgaan hoort bij het leven, alleen lijkt het alsof we het verleerd zijn. Dat is ook mijn gevoel bij de patiënten die aankloppen bij de kliniek in... Bracht. Ze kunnen nog geen afscheid nemen van het leven. En hoe moeilijk is dat ook, om precies dàt te zeggen: ik stop met alles, ik ga dood? Wij mensen, patiënten en dokters, willen doorgaans vooral doorgaan.
    Het is gemakkelijk om de Klaus Rossen van deze wereld aan de schandpaal te nagelen zoals Luc Bonneux hier doet, maar dat helpt de patiënt op geen enkele manier. Ik zal de paternalistische woorden over patiënten terzijde laten (alsof patiënten naïeve wezens zijn en niet gewoon verstandige mensen zoals u, ik en hijzelf). Zijn oorlogstaal verhult vooral dat de huidige gezondheidszorg tekortschiet in wat ze de kankerpatiënt te bieden heeft. Dat is nog steeds niet veel moois, ondanks alle opgewonden geluiden. De beschikbare behandelingen vallen al decennialang in de categorieën ‘verschrikkelijk’ en ‘heel verschrikkelijk’. Het verloop is per definitie onzeker, en als iemand uitbehandeld is, ontstaat er een vacuüm. De arts staat met lege handen, terwijl de patiënt vaak nog niet zover is om het leven los te laten.
    De fnuikende onzekerheid die kanker met zich meebrengt, smeekt sowieso om een bredere zorgvisie dan alleen harde curatieve uitkomstmaten. Welbevinden zou het overkoepelende doel moeten zijn. Het grote grijze gebied tussen degelijk wetenschappelijk onderzoek en echte kwakzalverij vult deze lacune. Zolang de huidige behandelstandaard slechts beperkt werkt, terwijl de patiënt wel ernstig afziet, doen artsen er goed aan om naast de patiënt te gaan staan in de zoektocht naar groter welbevinden. Zodat de patiënt in ieder geval veilig bij het moment van afscheid komt.

  • Maarten Vasbinder

    médico familiar e comunitario, Ubon Ratchathani

    Beste Luc,
    Eindelijk het juiste woord: "Kankerkwak". Het drukt samen met de rijmwoorden exact uit met wat voor uitnemers we te doen hebben.
    Dat, zoals collega Borgstein terecht opmerkt, we allemaal op het kwakpad kunnen geraken door de onbetrouwbare... industrie, valt vaak te vermijden door gebruik van gezond verstand en weten wat surrogaatuitkomsten zijn.
    Het gaat een goede arts dan ook niet om het gewin, verkregen uit de laatste hoop van doodzieke patiënten en dat is precies wat hem onderscheidt hem van de kwak.

  • borgstein

    arts, nl

    leuk artikel luc!
    maar wij kunnen allemaal onbewust kwakzalvers zijn of worden
    door de 'marktwerking' in de farmaceutische industrie weten we vaak niet meer welke geneesmiddelen wel, welke minder en welke helemaal niet werken
    de publicaties zijn gee...n betrouwbare maatstaf meer

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.