Blogs & columns
Column

Je bent wat je doet

2 reacties

Na een halfjaar hard werken ben ik aan vakantie toe. Ik neem me voor de komende weken niet meer aan het ziekenhuis te denken. Tijd voor ontspanning.

In het vliegtuig leun ik achterover en sluit mijn ogen. Na een lang dienstenblok ben ik aan slaap toe. Dit lukt ook aardig, totdat ik gewekt wordt door een oproep van het vluchtpersoneel: ‘Is there a doctor on board?’

Er staat niemand anders op en ik besef dat mijn dienst nog niet is afgelopen. Ik moet de stewardess overtuigen dat ik toch echt arts ben: zonder witte jas en in joggingbroek wek ik blijkbaar niet die indruk. Er is een medepassagier onwel geworden en de piloot wil weten of hij hiervoor de vlucht moet onderbreken. Dit houdt in dat alle tweehonderd passagiers op een tussenbestemming moeten landen en de betreffende patiënt van boord gehaald wordt.

Ik slik, wat een grote verantwoordelijkheid. Geen achterwacht om mee te overleggen en aanvullende diagnostiek is niet mogelijk. Gelukkig kan ik concluderen dat het om een gastro-enteritis gaat en de enige consequentie is dat er één toilet de gehele vlucht bezet zal zijn.

Toch lukt het me niet meer om te slapen en ik blijf piekeren of ik wel de goede beslissing heb genomen. Hij zal toch geen darmischemie hebben? Ik loop nog drie keer visite langs de patiënt en ben opgelucht als we allemaal levend aankomen op onze eindbestemming.

De dagen daarna probeer ik te ontspannen en me aan mijn voornemen te houden. Met mijn zonnebril op kijk ik naar het strandpubliek, maar kan niet vermijden dat ik verschillende diagnoses stel: appendectomie, vitiligo, knieprothese…

Even later haalt mijn vriend zich open aan een scherpe rots. Ik haal desinfecteer en een verbandje uit mijn tas. Trots kijkt hij me aan: ‘Gelukkig heb ik mijn lijfarts bij me’.

coschappen Veldwerk aios
  • Lewar Bekas

    Lewar Bekas schrijft vanuit haar perspectief als aios interne geneeskunde.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • jan Keppel Hesselink

    arts-pijnbehandelaar, Bosch en Duin

    Collega Bekas verdient een pluim. Op zijn vakantiehoed.
    Niet zo veel jaren geleden werd er een 83 jarige vitale vrouw opgenomen in een van de vooraanstaande perifere ziekenhuizen. Ze had al dagen last van zeer pijnlijke buikkrampen en diarrhoea.
    ...Er werden tig kweken afgenomen en diverse antibiotica bedacht toen de klachten niet afnamen. Binnen 10 dagen was de vrouw stervende. Op de dag van het overlijden bleek uit aanvullend onderzoek dat er sprake was van darm necrose, en dat de enige ingreep, resectie van het avitale weefsel eigenlijk geen optie meer was.
    De vitale vrouw stierf. Met een collega als Bekas in de buurt was duidelijk in de DD darm ischemie al op de eerste dag van de ziekenhuis opname opgenomen geweest. Dan was tijdige resectie nog mogelijk geweest.

  • Cees Baas

    Psychiater, Zwolle

    Tja, het overkomt mij ook herhaaldelijk, omdat ik nogal eens naar Ethiopie reis. De gevoelens en twijfel achteraf van collega Bekas zijn zeer herkenbaar! Gelukkig is het boordpersoneel steeds erg vriendelijk en behulpzaam en ging het tot dusverre noo...it om iets echt ernstigs (luchtweginfecties, ontregelde diabetes, dat soort dingen). Volgens mij is er zeker wel een achterwacht functie beschikbaar: als het nodig is zou ik niet weifelen via de boordradio te overleggen met de medische staf van de luchtvaartmaatschappij of welke specialist dan ook. Dat is toch in ieders belang?

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.