Het lijstje
4 reactiesAlle dokters kennen het lijstje: de opsomming van vragen die nog gesteld moeten worden, vaak ook vermomd als opmerkingen die het lijdend voorwerp nog geplaatst wil zien. Er zijn fijne lijstjes: lijstjes die door ons worden aangemoedigd. ‘En als u nu nog wat te binnen schiet nadat u hier bent vertrokken, maak dan een lijstje van die vragen, dan kunnen we het daar volgende keer over hebben.’
Liefst zien wij dan dat bij een volgend gesprek dit lijstje op tafel wordt gelegd, dat het kort is, en dat na het gesprek de patiënt snel met z’n vinger langs de punten loopt en concludeert: ‘Nou, het is eigenlijk allemaal wel besproken, u bent heel erg duidelijk en volledig geweest.’ Topper. Goed lijstje, adequaat type.
‘Ja, ik heb inderdaad nog wel vragen’ ... aaaaargh
Waar we GEEN fan van zijn, is het lijstje dat pas aan het eind tevoorschijn wordt getoverd. Nadat u, geheel tevreden met uw uitgebreide relaas, uw geduld en uw vriendelijkheid besluit met ‘en, hebt u nog vragen?’ moet NIET een set A4’tjes uit een tas worden getrokken met ‘ja, ik heb inderdaad nog wel vragen’. Aaaaargh. En dan: niet zuchten. Zuchten is niet bevorderlijk bij het opbouwen van een fijne arts-patiëntrelatie. Nee, gratis tip: maak een compliment. Het moet misschien uit uw tenen komen, maar doe het. Maak een compliment. Een compliment is WEL bevorderlijk voor het opbouwen van de arts-patiëntrelatie. Voor elke relatie overigens. Meer complimenten is overal goed voor. Waarom het compliment? De patiënt heeft zich voorbereid, dat is op zich prima, maar besef dat de patiënt daar ook voor geprezen wil worden! Doe dit, maar met mate. En u zult zien: jullie vliegen er doorheen. Toptip.
Meer van Carmen Vleggeert-Lankamp
Huisarts pensioen
Iedere huisarts heeft geleerd om binnen het consult na de hulpvraagverheldering te vragen of dit de vraag is waar de patient voor komt of dat er nog andere vragen zijn. Scheelt deurknoplijstjes en mogelijk weinig gemeende complimenten geven.
F.B. van de Weg
Revalidatiearts, Goes
ik durf niet te beweren dat het altijd werkt, maar ik geef toch graag een simpele tip mee: ik begin tegenwoordig vaak mijn consult met de simpele opmerking: “ heeft u misschien nog vragen, voordat we verder gaan? Dan zou ik willen voorstellen daarme...e te beginnen”.
Op die manier kun je vaak voorkomen dat een deurknopfenomeen moet worden afgeraffeld. En je weet bij aanvang van het consult al wat er echt bij de patiënt leeft.
Het werkt trouwens ook heel goed als je een vergadering voorzit. Bij aanvang van de vergadering vragen of iemand iets voor de rondvraag heeft, en/of aanvullende agendapunten. Zo voorkom je dat brisante kwesties helemaal aan het eind van de vergadering afgeraffeld of afgehamerd moeten worden. En kan iedereen tevreden naar huis😋.
B.J.M. van Rossum
Specialist ouderengeneeskunde, Rotterdam
De minachting van de patient, die dit stuk ademt, is stuitend. Is dit een hoofdstuk uit uw boek: hoe sleep ik me door mijn poli heen? Begrijpelijk dat u uw irritaties heeft, maar moet dat hier?
Chirurg niet praktiserend, Groningen
Bedoelt collega van Rossum wellicht: De minachting vóór de patiënt...?
Ook dan vind ik deze reactie niet erg invoelbaar en onnodig fel.
Eduard Veldhuis