Geen benul
1 reactieUitleggen wat ik zoal doe voor mijn werk, het is een reflex geworden. Eerst als sportarts (‘Zeg, wanneer komt die Krajicek nou eens bij ons in het ziekenhuis?!’), en later als revalidatiearts (‘Oh, dus jij kunt goed masseren?’). Of het nou de buurvrouw, een zorgprofessional of een medisch specialist is, in principe heeft men geen benul wat, geen benul hoe. Waarbij ik moet bekennen dat ik het beroep van mijn buren, executive branding marketeer en rope access technician, ook niet begrijp.
Maar toch, het uitdragen van mijn vak is een onderdeel van mijn werk geworden. En dat begint met jezelf de vraag te stellen: wie ben ik, wat kan ik en sluit dat aan bij mijn omgeving? Deze vragen stellen wij binnen de wetenschappelijk vereniging van revalidatieartsen elkaar met regelmaat. Opgelegd door de omgeving (het Zorginstituut Nederland, de zorgverzekeraars), maar ook door onszelf. Waarbij we de reflex hebben om ons werkgebied te willen afbakenen. Dit doen we wel en dat doen we niet. Maar is dat de essentie?
‘Nee ik kan niet masseren’
In tijden van een abrupt veranderde wereld, zoals we met de coronacrisis meemaakten, leer je jezelf goed kennen. Panelen verschoven, minder bekende specialisten zoals virologen en intensivisten buitelden over elkaar heen in de media om de wereld te duiden. En terecht, het ging immers om overleven. Maar na de overleving, gaat het over leven. Over kwaliteit van leven vooral en hoe daar weer richting aan te geven onder de nieuwe omstandigheden met alle beperkingen die een ziekte geeft, tijdelijk dan wel chronisch. En dat nu is het domein van de revalidatie. De revalidatie switchte (deels) snel, sloot aan bij de nieuwe zorgvraag met een onbekend ziektebeeld van onbekende omvang met een onbekende uitkomst en bakende dus helemaal niets af! Nee, dit kunnen wij! Inmiddels is duidelijk dat een aanzienlijk deel van de coronapatiënten de kennis en knowhow van de revalidatiegeneeskunde hard nodig heeft (gehad) in ziekenhuizen, revalidatiecentra en eerste lijn. Kennis van herstel van hart, longen, het spierstelsel, slikken en voeding, van posttraumatische stress, alsmede kennis van herstel van cognitieve functies als doen, denken, handelen en plannen is essentieel gebleken in de revalidatie van deze patiëntengroep.
Afbakenen? Niet dus, want de wereld verandert. Je aanpassen aan de nieuwe wereld, zonder je basis te verliezen: het vergroten van zelfredzaamheid teneinde participatie in de samenleving te bewerkstelligen. Toevoegen van kwaliteit aan het leven van de patiënt. Dat is revalidatiegeneeskunde. Het zo breeduit in de zorg omarmde value based healthcare avant la lettre dus!
Ik ben ervan overtuigd dat – bezien vanuit het Visiedocument Medisch Specialist 2025 met pijlers als positieve gezondheid, preventie, netwerkgeneeskunde en de value based healthcare – de revalidatie(geneeskunde) een sleutelrol kan spelen om de juiste zorg op de juiste plek te krijgen. Nu en in de toekomst. Als deskundige op het gebied van herstel, in welke vorm dan ook. Dus nee, masseren kan ik niet. Maar ga zitten, dan leg ik u uit wat ik doe.
Meer van Casper van Koppenhagen
Jan-Willem Dijkstra
Sportarts, huisarts np, directeur bestuurder Sport- en Beweegkliniek, bestuurder Vereniging voor Sportgeneeskunde., Bloemendaal
Beste Casper,
Wat een mooi artikel van jou als collega aios sportgeneeskunde Isala Zwolle destijds.
Zo herkenbaar vanuit de sportgeneeskunde als nieuw jong medisch specialisme, dat overal waar revalidatie geneeskunde staat in je artikel ook spor...tgeneeskunde zou kunnen hebben staan.
Sportgeneeskunde staat voor medisch specialistische beweegzorg en levert expertise bij enkelvoudig fysiek complexe vraagstukken zoals bij chronische aandoeningen, onbegrepen verminderde inspanningstolerantie, verbetering van uitkomsten rond grote chirurgische ingrepen(Better in, Better out) en oncologische behandel trajecten.
Sportgeneeskunde kan daarmee samen met de fysiotherapie aan de ene kant van het spectrum en medische specialistische revalidatie aan de andere kant van het beweegzorg spectrum van grote toegevoegde waarde worden in de Juiste Zorg op de Juiste Plaats.
Fysieke fitheid uitgedrukt in VO2max of gebrek daaraan is namelijk een onafhankelijke risicofactor voor ziekte en sterfte(Ross et all 2016).
De Vereniging voor Sportgeneeskunde pleit voor gezondheidszorg brede implementatie van Fysieke Fitheid in de spreekkamer!
Let’s join our forces!
Groet Jan-Willem