Gedraag je een beetje als je handelen rond euthanasie wordt gecontroleerd

Collega Overstuur (echte naam bekend bij de redactie) vertelde wat hem voor gruwelijks overkwam na een euthanasie, ‘als waarschuwing voor zijn collega’s’.

Afgrijselijk drama natuurlijk. Wat gebeurde er? Het ging om een stapeling van ouderdomsklachten bij een mevrouw van 84. Hij handelde voorzichtig, want: ‘“Ik wil niet op de voorpagina van de krant komen na uw dood”, is mijn stokpaardje’. Hij voegt eraan toe: ‘Dat gebeurde toch’. Twee SCEN-artsen gaven een positief advies. Hij deed zijn melding, waarop de RTE hem vroeg de zaak nader uit te leggen. Vier maanden later kreeg hij te horen dat hij onzorgvuldig had gehandeld. Men vond dat hij de uitzichtloosheid onvoldoende had onderbouwd. Het college van procureurs-generaal en de inspectie werden op de hoogte gesteld. Het gesprek bij de inspectie verliep probleemloos. ‘Braaf luisteren naar de RTE en zeg maar dat je ’t nooit meer zult doen’, was de uitkomst daar.

Maar nu moest Overstuur de strijd nog aanbinden met het volgende monster: de officier van justitie. Hij kreeg eerst geen advocaat vergoed – paniek in de tent: ga ik failliet? – toen kreeg hij toch wel een advocaat. Hij ploos alles nog eens na met collega’s en vrienden en er volgde een uitgebreid politieverhoor. Hij betoogde daar dat de beoordeling van de RTE vier belangrijke fouten bevatte. Men was het met hem eens en de zaak werd geseponeerd.

Collega Overstuur had zich als euthanasie verlenend arts misschien wat nauwgezetter op de hoogte kunnen stellen van de procedures rond euthanasie. Dan had hij geweten dat het oordeel van de SCEN-arts wel helpt, maar niks definitief regelt. Dat er geen beroep bestaat na het RTE-oordeel. Ook had hij dan als oplossing voor zijn lijden geen toetsing vooraf gesuggereerd, omdat dat binnen de euthanasiewet onmogelijk is. Verder moet hij zijn voorpaginavrees schrappen, want daar is het niet van gekomen. Totdat hij zelf moord en brand begon te roepen in dit blad.

Hij waarschuwt ons om uit te kijken met de uitdrukking ‘voltooid leven’, want als ze dat zien dan laten ze bij Justitie alle honden op je los in hun nietsontziende jacht op jurisprudentie.

Collega Overstuur vergeet dat hij macht hanteert en dat machtsuitoefening gecontroleerd moet worden. In plaats van doodsbang, witheet en diep verontwaardigd te reageren zou hij kunnen proberen tot een besef te komen van wat hier gebeurt. Als euthanaserend arts zou hij er trots op moeten zijn dat zijn handelen binnen een juridisch kader tegen het licht wordt gehouden. Hij is drie keer bevraagd over zijn handelen door functionarissen die dat binnen hun mandaat deden. Hij is daarbij niet beledigd, niet bedreigd en – God vergeve de gedachte – ook niet gemarteld. De uitkomst was: niks aan de hand. Ik zou willen zeggen: gedraag je een beetje als je handelen rond euthanasie wordt gecontroleerd.