Blogs & columns
Column

Gedraag je een beetje als je handelen rond euthanasie wordt gecontroleerd

Collega Overstuur en zijn afgrijselijke drama

21 reacties

Collega Overstuur (echte naam bekend bij de redactie) vertelde wat hem voor gruwelijks overkwam na een euthanasie, ‘als waarschuwing voor zijn collega’s’.

Afgrijselijk drama natuurlijk. Wat gebeurde er? Het ging om een stapeling van ouderdomsklachten bij een mevrouw van 84. Hij handelde voorzichtig, want: ‘“Ik wil niet op de voorpagina van de krant komen na uw dood”, is mijn stokpaardje’. Hij voegt eraan toe: ‘Dat gebeurde toch’. Twee SCEN-artsen gaven een positief advies. Hij deed zijn melding, waarop de RTE hem vroeg de zaak nader uit te leggen. Vier maanden later kreeg hij te horen dat hij onzorgvuldig had gehandeld. Men vond dat hij de uitzichtloosheid onvoldoende had onderbouwd. Het college van procureurs-generaal en de inspectie werden op de hoogte gesteld. Het gesprek bij de inspectie verliep probleemloos. ‘Braaf luisteren naar de RTE en zeg maar dat je ’t nooit meer zult doen’, was de uitkomst daar.

Maar nu moest Overstuur de strijd nog aanbinden met het volgende monster: de officier van justitie. Hij kreeg eerst geen advocaat vergoed – paniek in de tent: ga ik failliet? – toen kreeg hij toch wel een advocaat. Hij ploos alles nog eens na met collega’s en vrienden en er volgde een uitgebreid politieverhoor. Hij betoogde daar dat de beoordeling van de RTE vier belangrijke fouten bevatte. Men was het met hem eens en de zaak werd geseponeerd.

Collega Overstuur had zich als euthanasie verlenend arts misschien wat nauwgezetter op de hoogte kunnen stellen van de procedures rond euthanasie. Dan had hij geweten dat het oordeel van de SCEN-arts wel helpt, maar niks definitief regelt. Dat er geen beroep bestaat na het RTE-oordeel. Ook had hij dan als oplossing voor zijn lijden geen toetsing vooraf gesuggereerd, omdat dat binnen de euthanasiewet onmogelijk is. Verder moet hij zijn voorpaginavrees schrappen, want daar is het niet van gekomen. Totdat hij zelf moord en brand begon te roepen in dit blad.

Hij waarschuwt ons om uit te kijken met de uitdrukking ‘voltooid leven’, want als ze dat zien dan laten ze bij Justitie alle honden op je los in hun nietsontziende jacht op jurisprudentie.

Collega Overstuur vergeet dat hij macht hanteert en dat machtsuitoefening gecontroleerd moet worden. In plaats van doodsbang, witheet en diep verontwaardigd te reageren zou hij kunnen proberen tot een besef te komen van wat hier gebeurt. Als euthanaserend arts zou hij er trots op moeten zijn dat zijn handelen binnen een juridisch kader tegen het licht wordt gehouden. Hij is drie keer bevraagd over zijn handelen door functionarissen die dat binnen hun mandaat deden. Hij is daarbij niet beledigd, niet bedreigd en – God vergeve de gedachte – ook niet gemarteld. De uitkomst was: niks aan de hand. Ik zou willen zeggen: gedraag je een beetje als je handelen rond euthanasie wordt gecontroleerd.

meer van bert keizer

  • Bert Keizer

    Bert Keizer is specialist ouderengeneeskunde en filosoof. Sinds 2016 is hij werkzaam voor het Expertisecentrum Euthanasie. Hij schreef maar liefst zeventien jaar voor Medisch Contact.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Siep de Groot

    (plattelands)huisarts, niet praktiserend, Eelderwolde

    Bert Keizer en collega Overstuur voeren verhitte discussies over de richtlijnen bij euthanasie.
    De mening van de IGZ in de zaak-Tuitjenhorn heeft veel woede uitgelokt. Huisartsen worden hierdoor angstig en patiënten weten niet meer waar ze aan toe z...ijn als ze aan het eind van hun leven ondraaglijk lijden. De IGZ en bovengenoemde collega’s proberen gelijk te krijgen maar of ze het hebben, is de vraag.
    Collega-huisarts Tromp uit Tuitjenhorn is hier letterlijk het slachtoffer van geworden, een schandelijk gevolg van machtsvertoon. Ik ben nog van de oude stempel, van voor de euthanasiewetgeving. Een aantal keren per jaar werd ik in mijn praktijk geconfronteerd met een terminaal lijden. Ik probeerde zo zorgvuldig mogelijk te handelen en gaf morfine in een dosis waarvan ik meende dat die de juiste was. Niet om het leven te beëindigen, maar om de patiënt zo goed mogelijk te helpen. Niet zelden trad daarna de dood in bij een patiënt die ondraaglijk leed. In het nagesprek bleek vrijwel altijd de familie blij te zijn dat het lijden niet langer had geduurd.
    Voor een terminale patiënt waren wij dag en nacht bereikbaar op onze privételefoon, ook als we geen dienst hadden. Tegenwoordig wordt dit door jonge huisartsen als ouderwets beschouwd.
    Een huisarts werkt tegenwoordig gemiddeld drie dagen in de week van 8.00 uur tot 17.00 uur en dient af en toe een weekend dienst te draaien om de registratie te behouden. Nascholing gebeurt vaak via internet.
    Het gedoe met SCEN-artsen, levenseindeklinieken, op het laatste moment weigerende huisartsen om euthanasie te verlenen en coassistenten die alles moeten terugkoppelen naar hun opleider, was er niet.

  • Thomas Berkhout

    anios psychiatrie, Utrecht

    De consequentie van het hebben van macht, is het afleggen van verantwoording aan hen die ons die macht geven. Hoe lager het vertrouwen en/of de tolerantie voor risico’s in de samenleving, hoe hoger de verantwoording en waarborgen die aan ons gevraagd... worden.

    Ook in de psychiatrie hebben we als artsen veel macht, bijvoorbeeld door patienten in hun vrijheid te beperken of met dwang medicatie toe te dienen. Hoewel ik er niet op zat te wachten met een drukke afdeling, als ik weer bij een zitting moet pleiten waarom ons handelen toch écht in het belang van de patient is, zie ik dat ritueel ook als belangrijk voor het beschermen van de kwetsbare positie van de patient. Hoewel we van onszelf denken dat we altijd principes als proportionaliteit, subsidiariteit en doelmatigheid in het oog houden, dwingt die toetsing ons nog scherper daarop te letten en te formuleren, wat de kwaliteit ten goede komt.

    Teveel controle heeft echter ook een keerzijde. Patienten worden onderbehandeld, doordat er vertraging optreedt in het proces of de drempel te hoog komt te liggen. En andere nuttige zorg wordt verdrongen als we teveel tijd en energie in verantwoording moeten stoppen.

    Binnen de psychiatrie is de toetsing vooral gericht op de bescherming van de patient en heeft dit in principe geen consequenties voor de betreffende arts. Ik kan dus min of meer vrij handelen in het belang van de patient, in de verwachting dat de rechter of klachtencommissie het daarmee eens zal. Soms is dat niet zo, wordt een aanvraag afgewezen en ga ik door om op andere manieren me in te zetten voor de gezondheid van die patient.

    Maar rondom euthanasie is de toetsing achteraf en heeft een oordeel wel consequenties voor ons als arts. De patiënten die de samenleving wil beschermen, worden helemaal niet meer geholpen wanneer artsen bang worden euthanasie uit te voeren. Artsen de mogelijkheid geven een complexe casus vooraf te laten toetsen, zou helpen om de angst bij zowel artsen als samenleving weg te nemen.

  • b kooistra

    specialist ouderengeneeskunde, almere Nederland

    Wat een commotie. Overstuur is niet de meest literaire vondst van Keizer maar met zijn staat van dienst als columnist mag hij best een keer een mindere dag hebben vind ik, en vooruit, anderen mogen daar dan over klagen. Maar waar gaat het nou echt o...m zou je zeggen. RTE een risico voor je carriere? Collega’s die vanwege dit alles geen euthanasie doen, terwijl ze er wel achter staan, maar ja de RTE? Keizer die nergens last van heeft maar alle andere artsen in Nederland vinden het heel onaangenaam en bedreigend?

    Kom op jongens, als je erachter staat dat je patiënt euthanasie krijgt kun je dat gewoon regelen in dit land. Dat gaat elk jaar een paar duizend keer goed zonder enige wanklank. Ook kun je dat doen op integere, ingetogen, betrokken en rationele wijze, zonder kopje onder te gaan in je emoties. Niks mis met een dokter die na een goed geindiceerde en goed verlopen euthanasie gewoon lekker slaapt.

    De RTE slaat in de casus met de longpatient inderdaad de plank flink mis, maar het is wel een incident. Ik vind ook wel dat de RTE hier op getoetst zou moeten kunnen worden. Maar laten we de verhoudingen, de getallen, niet uit het oog verliezen. Wie euthanasie volgens de regels uitvoert heeft in dit land niets te vrezen. Ook een RTE kan een fout maken. Dat is toch geen reden zo tekeer te gaan? Maken al die angstige, bezorgde en verontwaardigde collega’s misschien zelf geen fouten?

  • Bert Keizer

    , specialist ouderengeneeskunde en filosoof

    Ook een columnist kan een fout maken. Dat bleek toen ik in mijn column meende een collega terecht te kunnen wijzen waar het zijn gedrag betrof jegens de autoriteiten die ons euthanatisch handelen controleren. Mijn toon was te scherp en dat spijt me, ...omdat ik niet schrijf om iemand te grieven. Maar ook omdat die scherpte ertoe leidde dat iedereen zich daar op stortte en niemand meer acht sloeg op wat ik probeerde te zeggen. In de meeste reacties klinkt door dat ik niet besef hoe erg het is om door de RTE belaagd te worden.
    Ik schrok daarvan, omdat er een emotie uit spreekt die ik nu juist ter discussie wilde stellen. Ik doel op de gretig beleden angst voor de RTE’s, die bevolkt lijken door naarlingen die je carrière kunnen breken nadat ze je eerst maanden laten rondploeteren in een hel van onzekerheid. Ik ben zelf meerdere malen door een RTE bevraagd, en ik vond het knap vervelend allemaal, maar ik voelde mij niet onheus bejegend en zeker niet angstig. Dat komt omdat er in de afgelopen 44 jaar niet één arts één minuut in hechtenis heeft doorgebracht na een gemelde euthanasie. En mocht het OM je iets willen aandoen dan nog blijft het bij iets voorwaardelijks. Er zal niet één Nederlandse arts in de gevangenis verdwijnen rond euthanasie. Men acht zich gebrandmerkt maar er is nergens vuur.
    Ik vind het diskwalificeren van de RTE’s beschamend en heb niet zomaar gezegd dat we trots moeten zijn op juridische controle na euthanasie. Wat wil men eigenlijk? Terug naar 1995 – 1975 – 1955? Ten slotte de vraag waar deze opzichtige angst voor controle vandaan komt? Ik denk dat we ons aangetast voelen in onze machtspositie, die des te zorgwekkender is naarmate we ontkennen dat we die bekleden.

  • simon van hemsbergen

    huisarts, willemstad nb

    Wat jammer dat Vogelvrij van collega ‘Overstuur’ door de column van Bert Keizer in zo’n onsympathieke sfeer wordt getrokken. Want waarschijnlijk signaleert ‘Overstuur’ de reden waarom veel artsen zich nog niet willen bezighouden met complexe euthanas...ievragen.
    Wellicht heeft Keizer zelf er geen last van, maar alle andere dokters in Nederland vinden het heel onaangenaam om een klacht te krijgen gevolgd door maandenlange ellende van nadere uitleg, verhoren, advocaten, (tucht-) rechtszaken en slapeloze nachten.
    Zeker als dit voorkomen had kunnen worden.
    Juridisch klopt het verhaal van Keizer wel.
    Maar in een recent artikel in MC 7 over de koffie-euthanasie en in Vogelvrij gaat het om wat het met de dokter doet : de gemoedsrust van de uitvoerend arts.
    Bij de huidige wet is een toetsing vooraf niet mogelijk, maar wetten kunnen aangepast worden. Waar een wil is , is een weg. Een toetsing vooraf , m.i. alleen nodig voor de echt moeilijke gevallen, is relatief gemakkelijk te organiseren.
    Het lijkt wenselijk dat meer artsen zich vanaf nu serieus gaan bezighouden met euthanasievragen bij dementie, stapeling van klachten en psychiatrie, want dat gebeurt nu voornamelijk door de LevenseindeKliniek.
    Maar dan moet er meer begrip komen voor de gemoedsrust van de uitvoerende arts : zeker weten dat het onomkeerbare dat gaat gebeuren, goed is.

  • Siep de Groot

    huisarts niet praktiserend, Eelderwolde

    Bert Keizer en collega Overstuur voeren verhitte discussies in MC.
    De zaak Tuitjenhorn laat zien dat we niet op een lijn liggen.
    Huisartsen worden hierdoor ongerust en patiënten weten niet waar ze aan toe zijn bij een ondraaglijk lijden.
    De IGZ en... bovengenoemde collega's proberen gelijk te krijgen maar of ze het hebben, is de vraag. Collega-huisarts Tromp uit Tuitjenhorn is hiervan het slachtoffer geworden met tragische afloop. Het is een schandelijk voorbeeld van machtsvertoon in de gezondheidszorg. Ik ben nog van de "oude stempel "van voor de euthanasiewetgeving.
    Ik gaf bij ondraaglijk lijden morfine in een dosis waarvan ik meende en leerde dat die de juiste was. Niet om het leven te beëindigen, maar om zo goed mogelijk te helpen. Niet zelden trad daarna de dood in. In het het nagesprek bleek de familie blij te zijn dat het lijden niet langer had geduurd. Alle huisartsen waar ik mee samenwerkte, handelden zo. Voor een terminale patiënt waren wij dag en nacht bereikbaar op onze privételefoon, ook als we geen dienst hadden. De huisarts van vandaag glimlacht als hij of zij dit hoort en zegt dat tijden veranderd zijn. Een huisarts werkt tegenwoordig gemiddeld drie dagen in de week van 8.00 uur tot 17.00 uur en dient af en toe een dienst te draaien om de registratie te behouden. Nascholing gebeurt vaak thuis via internet.
    Het gedoe met scan-artsen, levenseinde-klinieken, op het cruciale moment weigeren-de huisartsen om tot daadwerkelijke euthanasie over te gaan, was er niet.
    Een keer op een vrije oudejaarsavond, toen ik thuis gezellig aan de oliebollen zat en geen dienst had, werd ik gebeld op mijn privételefoon voor een terminale patiënt. Ik gaf morfine en hij overleed een uur later. Zijn vrouw viel mij spontaan om de hals en vertelde dat ze na de injectie nog zo'n goed gesprek had gehad met haar man.
    Twaalf jaar geleden stopte ik als huisarts.

    De veranderingen zijn groot.

    Siep de Groot, (plattelands) huisarts in Friesland, niet (meer) praktiserend.
    Eelderwolde

  • menno oosterhoff

    psychiater, THESINGE

    Na wat toelichting van jou begrijp ik dat de bedoeling van het blog was aan te kaarten dat iemands leven beëindigen een ingreep is die toetsbaar moet zijn en dat we ons daar niet over moeten opwinden. Op zich vind ik het goed, dat aspect onder de aan...dacht te brengen. En je scherpe pen en spot kan ik vrijwel altijd waarderen. Dat neemt niet weg, dat je wat mij betreft deze keer bent uitgeschoten, maar ik voel wel mee met de vergevingsgezinde reactie van collega Bonte.
    Ik herinner me nog een column waarin je het erover had, dat je je beslist niet over een aangedaan onrecht kon heenzetten en er nachtenlang wakker van lag. In die column toonde je juist begrip voor de beleving, die je hebt als je beoordeeld wordt. Dat sprak me meer aan.

  • Auke Tinselboer

    Huisarts, Slagharen

    Een van de beste bijdragen in het Medisch contact van afgelopen jaar was het artikel van Menno de Bree van 14 februari 2019: Cowboyethiek in krankzinnige werkomgeving. Vooral de quote: ‘Het artsenvak moet een gewoon baantje van vier dagen in de week ...worden’, was ronduit briljant. 29 reacties van verbolgen collegae die in een kramp schoten en die aangaven zo goed voor de patiënt te willen zijn e.d. Er totaal aan voorbijgaande dat het grote probleem juist die hobbygeitjes (m/v) met hun 2 dagen leuk werken al zijn in het totaal plaatje van het overeind houden van de (24 uurs)zorg op dit moment. We willen de beste dokter zijn, maar wel 2 dagen in de week en wel tussen 9 en 5 en daarna is het vooral belangrijk dat ik een leuk leven heb.. Die vier dagen wordt niet eens gehaald. Het ergste was nog wel dat vrijwel niemand in staat was een stap achteruit te doen en ook eens kon lachen om, en de manier waarop, de Bree ons op de kast jaagde.
    Columnisten hebben ook deze rol en functie. En waar de Bree dit aardig kan is ontegenzeggenlijk Keizer de meester. Behandel hem dan ook zo.

  • GJ Bonte

    Neuroloog, Dalfsen

    Ik wil het in deze toch opnemen voor Keizer, al was het maar omdat ik in het algemeen zijn columns erg kan waarderen. Hij schrijft zijn columns op het scherpst van de snede over allerlei weinig fraaie uitwassen in de geneeskunde. En heus, daar zijn e...r nog al wat van.

    Ik begrijp wel als Keizer zegt dat iemand die een euthanasie uitvoert een bepaalde vorm van macht heeft. Uiteindelijk beëindig je als uitvoerend arts iemands leven, en dat is wel degelijk een vorm van macht. Ik weet wel dat vrijwel alle artsen met de beste bedoelingen een euthanasie uitvoeren maar er zijn altijd uitwassen waarbij dit niet het geval was. Dus moet er getoetst worden op de correctheid van een uitgevoerde euthanasie. Ik denk dat het probleem is wie die toetsing dan moet uitvoeren.

    En daar zit waarschijnlijk de grootste pijn. De mensen die toetsen, of dit nu de RTE of de Officier van Justitie zijn, realiseren zich blijkbaar niet goed dat een euthanasie niet iets is dat je er in de middagpauze even bij doet. De procedure duurt blijkbaar lang en ik denk dat de toetsing wel degelijk drukt op diegene die getoetst wordt, en dat de procedure voor je gevoel als een molensteen om de nek kan hangen ook al heb je voor je gevoel alles goed gedaan. Dus dat "collega overstuur", overstuur raakt kan ik me goed voorstellen.

  • GJ Bonte

    Neuroloog, Dalfsen

    Ik heb toch maar eens even gekeken naar de samenstelling van een toetsingscommissie. In zo’n commissie zit een jurist, een ethicus en een arts. Met de ethicus ben ik snel klaar. Sinds ik van het bestaan van Heleen Dupuis weet, raak ik maar niet los v...an de gedachte dat dit de ultieme bullshit job is. Dat een persoon zoveel onzin uit kan kramen, ik ben er nog confuus van. De jurist zit er voor toetsing aan de wet. Wat een euthanasie inhoudt, dat kent hij of zij alleen van horen zeggen.

    Maar de arts? Is dat iemand die zelf ook wel eens een euthanasie heeft uitgevoerd en weet welke impact dit heeft op de uitvoerende arts? Het zou me geenszins verbazen als in ons land, waar niet zelden leunstoelgeleerden de dienst uitmaken het antwoord "nee" is. Ik ben even zo vrij geweest welke arts-leden er zitting hebben in de RTE's. Ik vond onder andere een psychiater, een intensivist en een neuroloog. Ik heb in 18 jaar geneeskunde nog nooit een neuroloog gezien die zelf een euthanasie uitvoerde. Zelf heb ik er slechts een keer voor gestaan, en ook toen ging patiënte naar huis en werd de euthanasie uiteindelijk door de huisarts uitgevoerd. Ook voor psychiaters en intensivisten lijkt mij dit geen dagelijks werk.

    Is het geen idee om een duidelijke termijn voor een beslissing van de RTE in te stellen? Iets van 1 of 2 maanden? En de artsen te selecteren die zelf in ieder geval een euthanasie uitvoeren, en het niet alleen kennen van horen zeggen? En is het een idee dat er in plaats van 1, 2 of 3 artsen in het RTE plaatsnemen? Het is geen rocket science, en het lijkt me goed dat het de artsen zijn die de belangrijkste stem in zo’n toetsingscommissie hebben. Dat voorkomt ook willekeur van die ene arts die nu toevallig plaats heeft genomen in de RTE.

  • Franssen

    Huisarts, Arnhem

    Wat een ontzettend nare sneer naar een collega na een emotionele, nare gebeurtenis, waar menig dokter een heleboel slapeloze nachten van zou hebben. De flauwe bijnaam maakt het nog even af. En dan de titel.. gedraag je een beetje... wie?

  • Edward Gebuis

    Ziekenhuisarts KNMG, Leiden

    Nu had ik voor deze column nog nooit van dhr. Keizer gehoord maar als ik de reacties zo lees, is dit niet de eerste keer dat hij zijn mening op het scherpst van de snede wegzet. Dat mag. Dat is ieders goed recht onder onze Grondwet. Zo vind ik dat er... weinig substantieels in deze column staat maar vooral veel hete lucht.

    Een zin valt mij vooral op:
    "Als euthanaserend arts zou hij er trots op moeten zijn dat zijn handelen binnen een juridisch kader tegen het licht wordt gehouden."
    Ik kan mij persoonlijk niet voorstellen waarom je je trots zou moeten voelen om je hele lot in de handen van een groep mensen te leggen die vervolgens de macht hebben om je te schaden zonder daarvoor tot de orde geroepen kunnen worden. 4 evidente fouten in de beoordeling en toch kunnen de leden van de RTE niet op de vingers worden getikt. Ik zou zeggen dat "collega Overstuur" een enorme hiaat in de huidige wetgeving ontdekt heeft die zo snel mogelijk dient te worden afgedicht. Als iedere arts ten alle tijden ter verantwoording kan worden geroepen, horen de leden van de RTE daar zeker niet van te zijn vrijgesteld. Een arts werkzaam bij de Levenseindekliniek zou DAT moeten toejuichen, niet een collega de grond in proberen te schrijven.

    Ik ken diverse collega's die principieel achter het idee van euthanasie staan maar hier niet aan meewerken vanwege het risico dat de RTE vormt voor je verdere carrière, ook al ben je zo zorgvuldig geweest als je maar zijn kunt (wat resulteert in een administratieve last waar je U tegen zegt, wat een andere reden is waarom meerdere mij bekende collega's niet meewerken aan euthanasie).
    Ook ken ik meerdere collega's die, na ervaringen met de RTE, besloten hebben geen medewerking meer te verlenen aan euthanasie, simpel omdat ze die stress en onzekerheid nooit meer willen ervaren. Wat vndt een arts van de Levenseindekliniek daarvan?

    "Collega Overstuur" krijgt, na maanden onzekerheid, in deze column nog even een trap na. Ik word er een beetje naar op mijn maag van.

  • Jeroen Wijbenga

    Anesthesioloog, Dalen

    ‘Collega Overstuur?’ Los van de inhoud; wat flauw om een collega zo te noemen!

  • jh leenders

    huisarts, leeuwarden

    Na 4 maanden pas een reactie van de RTE. Geen hoger beroep mogelijk.
    Er blijken 4 cruciale beoordelingsfouten, op grond waarvan het het OM beslist te seponeren.Wat gebeurt er met de de leden de RTE?
    En als klap op de vuurpijl zo'n rabiaat commentaa...r van hr Keizer. Een huisarts oefent geen macht uit en hanteert ook geen macht; hij/zij verricht gewoon zijn/haar werk.
    Je zult maar huisarts zijn!

  • Martijn Termaat

    Huisarts, Groningen

    Ik stond en sta volledig achter collega Overstuur. Dit artikel van collega Keizer doet me denken aan een tandarts in ruste , die ik ooit met een vrij forse wond aantrof. Hechten mocht ik, verdoven was niet nodig. Dat deed hij bij zijn patiënten ook n...ooit. Niet piepen. Dat deed de beste man zelf ook niet, maar ik had het wel met zijn angstige en pijnlijke patiënten te doen. Als je door de wol geverfd bent en euthanasie je dagelijkse werk wordt, raak je schijnbaar het gevoel met je collega, voor wie dit onderwerp nog alles raakt wat wezenlijk is kwijt. Ik was enorm Overstuur door het artikel van de collega die dit drama overkwam en voel me nog steeds onveilig en aangeschoten wild. Noem mij maar collega Rusteloos, Overstuur, Angsthaas. Ik ben het soms allemaal, zeker als het over dit onderwerp gaat en ik schaam me er geen seconde voor. Hoeveel botterikken als Bert Keizer er ook op mijn pad mogen komen.

  • Peter van Rijn

    huisarts n.p., Rheden

    Ondanks uitgebreide jurisprudentie is euthanasie nog steeds geen normaal medisch handelen ,maar onwettig handelen , tenzij ….De voorwaarden waaraan voldaan moet zijn om deze handeling wettig te maken vormen het grensgebied tussen een wettige handelin...g en een onwettige handeling ,die dan ook maar één kwalificatie kent : moord. Dit onderscheid is het gevolg van een juridisch oordeel. Maar dat is de ene kant van de zaak .De andere kant ,de medisch-ethische ,is het resultaat van een moreel oordeel. Met andere woorden ,zelfs al is een handeling juridisch verantwoord , ook dan kan deze moreel ontoelaatbaar zijn .Het oordeel hierover is aan de RTE, die daarom is samengesteld uit juristen ,artsen en ethici. En daaraan dient de arts zich te onderwerpen. Inderdaad ,dokter , bezint eer gij begint ..

  • Peter van Rijn

    huisarts n.p., Rheden

    Ondanks uitgebreide jurisprudentie is euthanasie nog steeds geen normaal medisch handelen ,maar onwettig handelen , tenzij ….De voorwaarden waaraan voldaan moet zijn om deze handeling wettig te maken vormen het grensgebied tussen een wettige handelin...g en een onwettige handeling ,die dan ook maar één kwalificatie kent : moord. Dit onderscheid is het gevolg van een juridisch oordeel. Maar dat is de ene kant van de zaak .De andere kant ,de medisch-ethische ,is het resultaat van een moreel oordeel. Met andere woorden ,zelfs al is een handeling juridisch verantwoord , ook dan kan deze moreel ontoelaatbaar zijn .Het oordeel hierover is aan de RTE, die daarom is samengesteld uit juristen ,artsen en ethici. En daaraan dient de arts zich te onderwerpen. Inderdaad ,dokter , bezint eer gij begint ..

  • Peter van Rijn

    huisarts n.p., Rheden

    Ondanks uitgebreide jurisprudentie is euthanasie nog steeds geen normaal medisch handelen ,maar onwettig handelen , tenzij ….De voorwaarden waaraan voldaan moet zijn om deze handeling wettig te maken vormen het grensgebied tussen een wettige handelin...g en een onwettige handeling ,die dan ook maar één kwalificatie kent : moord. Dit onderscheid is het gevolg van een juridisch oordeel. Maar dat is de ene kant van de zaak .De andere kant ,de medisch-ethische ,is het resultaat van een moreel oordeel. Met andere woorden ,zelfs al is een handeling juridisch verantwoord , ook dan kan deze moreel ontoelaatbaar zijn .Het oordeel hierover is aan de RTE, die daarom is samengesteld uit juristen ,artsen en ethici. En daaraan dient de arts zich te onderwerpen. Inderdaad ,dokter , bezint eer gij begint ..

  • menno oosterhoff

    psychiater, THESINGE

    Ik kon haast niet geloven, dat jij deze column had geschreven. Niet jouw stijl, vind ik. Ik meen me te herinneren dat je zelf je wel eens in een column opwond over een verantwoording bij de regionale toetsingscommissie. Ik vind heel invoelbaar, dat h...et gebeuren er bij de huisarts heeft ingehakt en ik vind dat hij hierop helemaal niet "doodsbang, witheet en diep verontwaardigd" reageert. Je opmerking, dat " hij er trots op moeten zijn dat zijn handelen binnen een juridisch kader tegen het licht wordt gehouden' doet me denken aan wat procureur-generaal Rinus Otten opmerkte: Er is toch geen beul of galgenveld meer. Daarover schreef ik toen een blog.https://www.medischcontact.nl/opinie/blogs-columns/blog/geen-beul-of-galgenveld.htm Ik ben benieuwd wat je daar dan van vindt.

  • Rob van Valderen - Antonissen

    huisarts, Tilburg

    Met zulke fijne collega's als Bert Keizer hebben we als dokters geen vijanden meer nodig. Wat een nare column en wat onnodig op de man gespeeld.
    Ik lees vooral: niet zo zeuren, want als je euthanasie verleent dan behoor je te weten dat je een strafb...aar feit pleegt. Had ie maar beter de wet moeten lezen. Met het smalende "Afgrijselijk drama natuurlijk", walst collega Keizer voortvarend heen over de tijdrovende en emotioneel belastende periode die het verschijnen voor de RTE, het wachten op een uitspraak en vervolgens een gesprek met de Inspectie en de officier van Justitie ongetwijfeld is.
    Wellicht moeten we dan ook alle collega's die het zo moeilijk hebben tijdens een tuchtprocedure uitleggen dat ze niet zo moeten zeuren. Hadden ze de wet BIG en de WGBO maar beter gelezen, dan hadden ze geweten dat ze met hun goedbedoelde medisch handelen te allen tijden voor het bankje kunnen worden geroepen. Waarom er zo'n afgrijselijk drama van maken?

    Beste collega Keizer, gedraagt u een beetje als u een column schrijft, zeker als die direct gericht is tegen één van onze collega's.

  • Emile Keuter

    Neuroloog, Aruba

    Na het lezen van deze column dacht ik eerst: waar haalt hij het lef vandaan om iemand zo onderuit te halen? Later besefte ik dat niemand hier toch iets van durft te zeggen vanwege Keizers scherpe pen. Nu denk ik dat hij misschien bij deze zaak betrok...ken is geweest? Waarom anders die rancuneuze toon, dat kinderachtige gedoe rondom de naam van de huisarts? Of is het inmiddels zo dat Bert Keizer zich niet meer kan voorstellen dat er ook artsen zijn die zich niet alleen maar vanuit een verheven positie kunnen bezighouden met het levenseinde?

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.