Eigenbelang
Plaats een reactieAls breed opgeleid chirurg voer ik veel verschillende operaties uit. Ik ben trots op het feit dat ik momenteel nog gecertificeerd gastro-intestinaal, oncologisch en traumachirurg ben. Binnenkort verlopen mijn certificaten en zal ik moeten kiezen welke ik wil behouden.
Een moeilijke keuze, want ik zal iets moeten loslaten. En dat is moeilijk, zeker in de zorg. Wouter Bos bepleitte dat ook onlangs in de Volkskrant onder de kop: ‘Stop met wegduiken voor pijnlijke keuzes in de zorg’.
Wouter, keuzes maken in de zorg is zo moeilijk niet
In een helder betoog zette hij uiteen welke uitdagingen hij momenteel in de gezondheidszorg ziet. Oplopende kosten voor behandelingen en medicijnen, stijgende zorgpremies, gefrustreerde dokters en overspannen verpleegkundigen: het zijn volgens Bos allemaal gevolgen van het feit dat niemand in de zorg moeilijke keuzes durft te maken. Want soms betekent keuzes maken dat je iets zal moeten loslaten. Bijvoorbeeld bij vraagstukken als concentratie en lateralisatie. Keuzes die, volgens Bos, nodig zijn om de zorg duurzaam te veranderen. ‘Wie durft?’, vraagt hij zich hardop af.
Welnu, beste Wouter: ik wel! Wellicht is de persoonlijke keuze die ik moet maken niet direct van belang voor de grote vraagstukken in de zorg, toch kan ik hem vrij eenvoudig maken. Omdat de gedachte erachter vrij banaal is: eigenbelang. Zou ik zelf mijn gebroken been liever laten opereren door iemand die dat vijf keer of zestig keer per jaar doet? Het antwoord laat zich raden en mijn keuze is dus snel gemaakt. Dus Wouter, keuzes maken in de zorg is zo moeilijk niet. Mits het eigenbelang maar vooropstaat. Eigenbelang, in zijn puurste vorm dan welteverstaan.
- Er zijn nog geen reacties