Eigen schuld, dikke bult
4 reactiesHij heeft een BMI van 80 en is al maanden zijn huis niet uit geweest. Toen hij naar het ziekenhuis moest, werd hij door de brandweer uit het raam getakeld. Hij arriveerde in een ambulance, uitgerust voor veetransport.
Tijdens de overdracht grinniken we bij het visualiseren van zijn omvang. Op de afdeling wordt hij tijdelijk op twee bedden naast elkaar gelegd totdat er een speciaal bed voor hem is besteld. Hij heeft ook doorligplekken gekregen omdat hij maar met moeite door zes verpleegkundigen gedraaid kan worden. Op de afdeling wordt hij respiratoir insufficiënt en moet opgenomen worden op de intensive care.
De intensivist is verwonderd dat er geen beleidsbeperkingen zijn afgesproken, want zo iemand intuberen is niet mogelijk. En hij krijgt echt geen lijn in die geplooide nek. Laten we hem dan doodgaan omdat wij niet de kennis en middelen hebben om hem adequaat te behandelen?
Obesitas is een groeiend probleem; in 2015 had 13,7 procent van onze populatie een BMI boven de 30. Het verbaast me dat ons topacademisch ziekenhuis niet is ingesteld op deze patiëntengroep. Praktische beperkingen maken het onmogelijk om hen goede zorg te bieden. Investeren we te weinig in deze zorg omdat we vinden dat overgewicht iemands eigen verantwoordelijkheid is? En hoe zit dit dan met rokers die longkanker krijgen, gaan we die ook niet meer behandelen? Of patiënten met erfelijke aandoeningen die al bekend waren in een familie? Zeggen we dan: helaas eigen schuld, dikke bult?
Ik vind het een moeilijk dilemma. Mijn patiënt ging tijdelijk naar de intensive care voor niet-invasieve beademing. Terug op de afdeling hield hij zich echter tot mijn ergernis niet aan het voorgeschreven dieet en liet regelmatig friet en burgers van de Febo voor hem afhalen.
Waar ligt nou die grens van eigen verantwoordelijkheid?
Lewar Bekas is in opleiding tot internist
N. Boer
Geneeskundestudent , Amsterdam
Ik snap niet hoe u had kunnen verwachten dat de desbetreffende patiënt zich zonder enige moeite aan uw voorgeschreven dieet zou houden. Mensen met morbide obesitas, en vooral bij de extreme varianten zoals bij de patiënt, kiezen niet zelf voor dit ge...drag, hoe tegenstrijdig dat ook lijkt. U moet zich realiseren dat niemand zich voor de lol de dood in eet en dat er vaak behoefte is aan intensieve psychiatrische behandeling met eventueel medicamenteuze therapie.
Menno Oosterhoff
psychiater, Thesinge
Ik snap de moeite, maar we moet niet toegeven aan de verleiding moralistisch te zijn in de geneeskunde. Niet de schuldvraag maar de behandelbaarheid moet leidend zijn. Ik verwijs verder naar mijn blog, dikke bultgeneeskunde.https://www.medischcontact....nl/opinie/blogs-columns/blog/dikkebultgeneeskunde-menno-oosterhoff.htm
Menno Oosterhoff
psychiater, Thesinge
Ik snap de moeite, maar we moet niet toegeven aan de verleiding moralistisch te zijn in de geneeskunde. Niet de schuldvraag maar de behandelbaarheid moet leidend zijn. Ik verwijs verder naar mijn blog, dikke bultgeneeskunde.https://www.medischcontact....nl/opinie/blogs-columns/blog/dikkebultgeneeskunde-menno-oosterhoff.htm
Sebastiaan van Jole
Medisch student, Groningen
Ik zal niet oordelen over obese mensen. Ik denk er wel over na, net als jij.
Wanneer managers in de gezondheidszorg en specialisten steeds beter hopen samen te gaan werken wordt het voor sommigen van die specialisten wel een vereiste zich in deze m...aterie te verdiepen.
Vanuit dat perspectief heeft het ziekenhuis er, corrigeer me als ik fout zit, goed aan gedaan hun middelen te investeren op een manier waarop de meeste mensen zo goed mogelijk behandeld worden.
Hopelijk was het plaatsen van een febo op de begane grond geen onderdeel van die strategie.