Een onnodige scheiding

Natuurlijk betreft dat de ‘kinderziekten’, zoals ADHD en autisme, maar ook een dwangstoornis ontstaat meestal voor het begin van de puberteit. Tijdens de puberteit openbaren zich de ‘grote’ aandoeningen, zoals schizofrenie en bipolaire stoornis. Alleen voor depressies geldt dat de eerste episode ook na de puberteit kan ontstaan. Deze feiten zijn natuurlijk wetenschappelijk interessant (waarom ontstaan deze ziekten juist dan?) maar minstens even belangrijk voor de organisatie van de zorg en de opleiding tot psychiater. Om met het laatste te beginnen: alle psychiaters zouden dus ook kinder- en jeugdpsychiater moeten zijn, en andersom (maar dat is al wel het geval). Het voordeel is evident: er is geen knip in de kennis. Een tweede conclusie is dat de organisatie van de zorg voor psychiatrische patiënten – die voor jeugdigen onder de verantwoordelijkheid van de gemeente valt en als gevolg daarvan gescheiden is van die voor volwassenen – niet alleen een logistieke maar ook een inhoudelijke ramp is. De ontwikkeling van de hersenen is geen dichotoom proces dat plotseling op de leeftijd van 18 jaar verandert. De scheiding van het vak op basis van een maatschappelijk geïnspireerde en kunstmatige cesuur, is in wetenschappelijk, medisch en menselijk opzicht een dwaling.