Dubbele bodem

De zorgverzekeraars lijden helemaal geen verlies, maar crëeren alleen maar een cosmetisch negatief resultaat omdat ze elk jaar een enorme voorziening opnemen voor een mogelijk verlies in het volgende jaar (wat er telkens niet is). Voor alle verzekeraars tezamen bedraagt die voorziening in de afgelopen jaren meer dan 1,5 miljard euro per jaar. Deze onnodige voorziening wordt vervolgens ten laste gebracht van het jaarlijkse resultaat en geeft dan een vals negatief beeld van het inkomen dat de verzekeraars genereren met de zorgverzekering. Kortom, door dit creatieve boekhoudkundige trucje boetseren de verzekeraars een onzuiver beeld van krapte, wat hen in de gelegenheid stelt de premies te verhogen terwijl daar helemaal geen aanleiding voor is.

Als ik vroeger met mijn broertje en zusje monopoly speelde was een beproefde tactiek om stiekem flink wat geld onder het bord te verstoppen met als doel je tegenstander tijdens het spel op het verkeerde been te zetten. Kennelijk is dat trucje ook aan de zorgverzekeraars niet voorbijgegaan. Bizar jammer ook dat de vele ‘rekenmeesters’ van de NZa niet even wat beter hebben opgelet.

Het misleidende verhaal wordt nog duidelijker als je kritisch kijkt naar de daadwerkelijke reserves die de verzekeraars de afgelopen jaren hebben opgebouwd. Die zijn namelijk helemaal niet kleiner geworden en het ons voorgespiegelde ‘interen op reserves’ is een sprookje. Inmiddels hebben de zorgverzekeraars een gezamenlijke reserve die ongeveer 3,5 miljard euro hoger is dan de zeer ruime veiligheidsmarges die de Nederlandsche Bank vereist, een exorbitante oppotting van onnodig reservegeld in een markt met toch al een extreem laag risico. Die onnodige reserve bedraagt dus ongeveer 200 euro per verzekerde. Met andere woorden: de verzekeraars kunnen de komende kabinetsperiode jaarlijks gerust een premiedaling van 50 euro (circa 5%) doorvoeren en dan nog blijven zij royaal binnen de vereiste (en wellicht al vrij ruime) solvabiliteitsratio’s. Of een heel klein beetje van dit geld kan worden ingezet om nu eindelijk eens serieus werk te maken van het ondersteunen van zorginnovatie en -evaluatie en het doorvoeren van noodzakelijke organisatorische veranderingen in de gezondheidszorg. Dat daar geen geld voor te vinden zou zijn, is duidelijk een fabeltje. De bodem van de schatkist van de verzekeraars blijkt gewoon een dubbele bodem te zijn.