Blogs & columns
Column

Die Schwarzwaldklinik

1 reactie

Die groene golvende weide, dat statige, maar toch gezellige grote witte huis, de lieflijk glimlachende Schwester Christa en de immer betrouwbare Professor Brinkmann. U weet misschien al waar ik het over heb. Die heerlijke zwijmeldoktersserie in de jaren tachtig: Die Schwarzwaldklinik. Als patiënt wil je daar toch naartoe? En ook niet onbelangrijk: als dokter lijkt het me goddelijk. Oké, de kans dat ik daar nog wat uitdagende neurochirurgie kan doen en ook mijn onderzoek op niveau kan continueren is minimaal, maar zou ik niet zalig gelukkig zijn?

Als ik probeer de vinger te leggen op dat gevoel, dan denk ik dat ik uitkom op ‘geen zorgen’. Geen zorgen om ok- en ziekenhuissluitingen, om fusies, om registratielast, om beddentekort. Natuurlijk zijn dat geen dingen die de lust in mijn werk continu bedreigen, maar de zorgen steken toch wel steeds vaker de kop op. Ook komt het steeds vaker voor dat we patiënten nee moeten verkopen omdat de wachttijden simpelweg te lang zijn. En dat zijn niet mijn favoriete gesprekken.

Maar nu heb ik dus een list verzonnen. Ik stel mij gewoon voor dat ik in de Schwarzwaldklinik ben. Als het even tegenzit, denk ik aan Schwester Christa en aan Herr Doktor Brinkmann en ik stel mij de zon aan de lucht en de glimlachende, lunchende (ja, dat kan daar!), blonde, gelukkige werknemers voor. En dan is mijn hart in de Schwarzwaldklinik en ik straal en ik ben zelf een blij glimlachende, stressloze, zorgeloze lieve dokter. Hoe gewiekst van mij! En het werkt. Want dat wat je uitstraalt, ontvang je ook. Geen zorgen, alleen maar vreugde en zonneschijn.

Mijn enige zorg is hoe ik mijn vreselijk slimme, prachtig mooie onderzoeksters uit de Golf GTI (lees: ‘het bed’) van Doktor Udo kan houden. Want om me nu in Traumhochzeit te moeten wanen, gaat me toch wat te ver.

Veldwerk
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Dr. Holland

    internist, Amsterdam

    Lange wachttijden in ziekenhuizen worden zelf gecreëerd door bezuinigingen en onzekerheid over eigen ziekenhuis budget. Jonge klare solliciteren van de ene chef de clinique plek naar de andere. Nergens durft men meer een nieuwe vaste specialist in di...enst te nemen. Menig studiegenoot van mij is al naar het buitenland gegaan, omdat het hier niet lukt om een vaste baan te vinden. Sommigen reizen heel Nederland af voor een baan, en anderen doen op eigen kosten nog een differentiatie er achter aan om hun marktwaarde te vergroten, om maar niet als eerste eruit te worden gegooid bij bezuinigingen, of om dichter bij huis te kunnen werken, bij man/vrouw en gezin.
    Men klaagt over lange wachttijden, maar men zou er makkelijk wat aan kunnen doen. Meer werkplaats creëren, minder verdienen zodat nieuwe collega wat kan verdienen, en waardoor de werkdruk en werklast wat minder wordt. Voor wat meer vrije tijd (of tenminste op tijd naar huis) hebben wij oudere collega's toch wel wat over, niet? Of minder administratiedruk, dan zouden wij meer tijd overhouden voor echte patiëntenzorg en onderwijs. Dat zou toch mooi zijn! Minder overuren, wat toch niet wordt vergoed!
    Verder zou het heel goed zijn als de kosten en de baten overeen zouden komen, wat wij via een DOT of DBC binnen krijgen en wat wij daadwerkelijk uitgeven of aan kosten maken bij een patiënt. Concurrentie door zeer lage prijzen, is niet gezond, hierdoor kun je ook weer omvallende ziekenhuizen krijgen. Ik pleit voor minder macht bij de verzekeraars, of in ieder geval meer balans tussen de verschillende groepen die bij de pat.zorg betrokken zijn.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.