De politie is je beste vriend

In de spreekkamer tref ik twee agenten aan en een man die slechts gekleed is in een warmtedeken. De modder op zijn benen en voeten bedekt hem nog enigszins. De agenten hebben uren met de man gepraat om hem uit de rivier te krijgen, waar hij naakt in stond.

 Ze hebben hem, als ‘verward persoon’, naar de ontvangstkamer gebracht van de ggz zodat we een inschatting kunnen maken van het psychiatrisch toestandsbeeld. De man zelf is verontwaardigd in een psychiatrisch ziekenhuis te zijn. Hij begrijpt niet waarom mensen zo moeilijk doen over verschijnen in het openbaar zoals ze geschapen zijn. Hij springt op van de bank. Op zijn weg naar de deur staat hij per ongeluk op de voet van een agent. De man begint knielend met bevuilde handen de schoen van de agent te poetsen. Hij noemt de agent zijn kameraad. De agent blijft geduldig en vraagt de man weer plaats te nemen op de bank.

Samenwerken vanuit verschillende disciplines levert vindingrijke ideeën op

Tijdens mijn stage spoed­eisende psychiatrie werk ik wekelijks met politie samen. Ik kom ze tegen in onvoorspelbare, unieke situaties. Vanuit twee totaal verschillende disciplines samenwerken levert vindingrijke ideeën op. We werken bijvoorbeeld samen als de politie een verward persoon aantreft en inschat dat er mogelijk zorg nodig. Als dit zo is, wordt de crisisdienst om een inschatting gevraagd. De politie is vaak de eerste die de patiënt ziet. Hoe die de patiënt benadert, is daarom van wezenlijk belang. Escalatie kan daarmee voorkomen worden. Een goede samenwerking tussen de ggz en politie is dus essentieel. Zonder de politie stond de man nu nog in de rivier. De politie is waakzaam, dienstbaar, en een onmisbare partner in de ggz.