De Omhels
Plaats een reactieTerugkijkend op 2017 vraag ik me af wat ik nu de prettigste ontwikkeling vond in dat jaar. Veel om uit te kiezen. Maar ik denk toch dat ik kies voor een nieuw fenomeen in het begroeten van de medemens.
Het begroeten van de medemens is gewoonlijk de hand en bij de wat intiemere begroeting hoort meestal wat gezoen. Nu ben ik een vrouw, dus ik zoen wat af. Geen probleem.
Een hartelijke begroeting krijgt bij mij drie zoenen. Het bezoek van de buitenlandse collega brengt een uitdaging met zich mee: de buitenlander doet twee zoenen. Lukt ook nog, als je je maar concentreert op het land waar je je bevindt en de nationaliteit van de te begroeten medemens.
Maar toen begon het problematisch te worden. Een vriendinnenclub had bedacht dat al dat gezoen wat vermoeiend was en dat één zoen zou volstaan en wel zo chic was. Och heer, wat een ellende. Je weet toch totaal niet meer waar je aan toe bent? Gebots van neuzen en onhandig gestuntel was het gevolg. Vreselijk! Ik die juist altijd zo makkelijk drie zoenen uitdeelt om dat gestuntel te voorkomen zat opeens ook in het onzekere zoenverkeer.
En toen was daar ‘de omhels’. Hoe heerlijk. Het even warm aan het hart drukken van de medemens. Echt een hartelijke begroeting. Werkt bij goede vrienden, bij lieve collega’s die je een tijdje niet hebt gezien en ook bij kinderen.
En zelfs (let op: hier komt een onthulling) werkt het bij een enkele patiënt. Die enkeling die je eens in de paar jaar treft met wie de band zo intens is door hetgeen je samen hebt doorstaan dat de handdruk eigenlijk niet volstaat. Even een ‘omhels’. Echt menselijk contact. Het verrijkt de wereld. Brak in 2017 echt door. Top.
- Er zijn nog geen reacties
