De jaren zeventig voorbij - René Kahn
4 reactiesVELDWERK
Het heeft slechts een halve eeuw geduurd, maar dan toch eindelijk: de loting voor de studie geneeskunde is afgeschaft. Terwijl de wereld om ons heen al decennialang kandidaten voor de studie geneeskunde aan de poort van de universiteit selecteert, is het ons gelukt dit streven naar kwaliteit te smoren in een misplaatst gelijkheidsstreven dat nog uit de jaren zeventig stamt. Onder het mom dat cijfers en intelligentie niet het succes als arts bepalen (ook al is dit in directe tegenspraak met het feit dat scholieren met een 8 of hoger wel direct toegang kregen) is selectie op basis van kwaliteit een halve eeuw geblokkeerd. Ten lange leste is het dan toch tot de beleidsmakers doorgedrongen dat we in hoog tempo worden ingehaald door de landen die hun studenten wél op kwaliteit selecteren. Zoals in Hong Kong, waar me in een recent bezoek duidelijk werd dat de beide universiteiten aldaar hun studenten kiezen uit vele duizenden sollicitanten – slechte enkele procenten van hen worden uiteindelijk aangenomen. Een minder voor de hand liggend effect van selectie aan de poort is dat deze beide kanten opgaat: de meest briljante studenten zullen die universiteit kiezen die hen het meest te bieden heeft. Zo zal de competitie niet alleen tussen aspirant-studenten, maar tevens tussen de universiteiten onderling toenemen. En ook dat werd hoog tijd, want de Nederlandse universiteiten – en de umc’s – zijn nauwelijks van elkaar te onderscheiden. Zo leidt selectie tot een dubbele stimulans voor de kwaliteit van ons universitair bestel: kandidaat-studenten én universiteiten zullen moeten laten zien wat ze waard zijn. De jaren zeventig zijn eindelijk echt voorbij.
René Kahn, psychiater
R.J.A. ten Doesschate
psychiater niet praktiserend, Groesbeek
Uitsluitend briljante artsen?
In zijn column Veldwerk (MC 45/2014:2210) bepleit Rene Kahn selectie aan voordeur van de universiteit (i.c. de medische faculteit) om daardoor de meest briljante studenten aan te kunnen trekken. Een mening die ik vaker ...hoorde van hoogleraren die al lang vertoeven op de academische Olympus en het maaiveld van de dagelijkse praktijk ontgroeid zijn. Deze gedachte lag ook ten grondslag aan het feit dat de loting voor de studie geneeskunde niet gold voor studenten met een gemiddeld cijfer van 8 of hoger voor het eindexamen VWO.
Deze mening gaat voorbij aan het feit dat de meeste artsen in hun dagelijks werk, min of meer complexe, routine arbeid verrichten. Voor het goed verrichten van die arbeid over een langere periode hebben zij kennis, ervaringen en eigenschappen als geduld en empathie nodig. Zeer hoge intelligentie en “brille” staan niet vooraan in dit rijtje. Hoogintelligente mensen zijn dikwijls juist niet erg geschikt voor routine arbeid. Ook de gemiddelde academicus weet dat bij het doppen van erwtjes de doppen al snel bij de erwtjes belanden en omgekeerd.
Selectie van uitsluitend briljante medisch studenten zal geen betere gezondheidszorg opleveren. Onder de Gauss-kromme van de huidige medisch studenten kan men ruimschoots voldoende briljante meisjes en jongens vinden om het, óók wel degelijk belangrijke en noodzakelijke, wetenschappelijk onderzoek te verrichten.
Roelof ten Doesschate. psychiater niet praktiserend, Groesbeek
J.M.C. van Dam
Psychiater, AMSTERDAM Nederland
Geheel mee oneens. Ik heb niet het idee dat onze zorg en onze opleidingen zo onder de maat zijn. We gaan in de zorg zelf al hard richting Amerikaans systeem, nu ook in het onderwijs? Ongelijkheid in toegang tot de universiteiten? Idioot hoge collegel...den, alleen betaalbaar voor de well to do en de uitzonderlijk getalenteerden? Ik mag hopen van niet. Nu maakt het niet uit aan welke universiteit je bent opgeleid als arts, de kwaliteit is goed en gelijk. Laten we dat alstublieft zo houden!
Steven J.A. Verbeek
bedrijfsarts, COULLONS Frankrijk
Ik blijf moeite houden met de discussie over selectie van medische studenten.
Hoe kun je bij onaffe adolescenten weten of ze goede dokters worden? In het begin willen ze allemaal huisarts of specialist worden, mensen helpen, de maatschappij verbeter...en.
Waar selecteer je op? Intelligentie, persoonlijkheid, motivatie, wetenschappelijke oriëntatie?
Het spectrum van medische vakken is ook dermate groot geworden dat elk vak zijn eigen "bouquet" van competenties nodig heeft.
Daarnaast heeft de studie zelf een sterk "vormend aspect". Je bent niet dezelfde persoon als je 7 jaar later je bul haalt. Het leven zelf bepaalt mede welke richting je gaat en welke keuzes je maakt.
Of de gezondheidszorg er werkelijk op vooruit gaat met alleen maar hyperintelligentie, wetenschappelijk georiënteerde, dynamische en stevige persoonlijkheden? Mag je ook niet gewoon van mensen houden, lijden willen verlichten, de maatschappij een beetje beter maken? Moeten artsen altijd blijven dokteren of kunnen ze met die bagage niet ook andere zeer nuttige zaken doen? Of zelfs beide.
J.H.C. Voormolen
neurochirurg n.p., OEGSTGEEST Nederland
Volledig met Collega Kahn eens. Uit het hart gegrepen. Bij professionals was dit besef al veel eerder doorgedrongen. Je ziet nu hoe lang het duurt voordat beleidsmakers het durven veranderen. Wees dus bij een volgende beleidsverandering op de hoede e...n ga er als professional niet te snel mee akkoord. Helaas geloven beleidsmakers vaak in hun eigen idee. Als er weerstand is bij de reguliere overlegkanalen heb ik al gezien dat dan vaak een alternatieve weg wordt gekozen door beleidsmakers om hun wil door te zetten. Ze zoeken dan gewoon een aantal professionals waarvan zij weten dat zij het met de beleidsmaker eens zijn en roepen dan naar het veld dat hun collegae het er mee eens zijn. Daarom is inzet en verkiezing van professionals in de reguliere overlegkanalen met de overheid zo belangrijk!