Convenant
Veldwerk: de bestuurder
1 reactieWe hebben in ons huis op dit moment nogal wat te stellen met het Convenant Medische Technologie. Is het onderhoud van de apparatuur wel in orde? Is iedereen bevoegd en bekwaam?
Wordt er systematisch een prospectieve risicoanalyse uitgevoerd? Dit zijn zaken die volgens dat convenant goed geregeld moeten zijn.
En dat bleek, na een bezoek van de inspectie, niet het geval. Althans, op papier was veel niet te verifiëren. In de digitale systemen was er geen goed, volledig overzicht, en veel medewerkers keken daar ook niet naar. Want de praktijk was immers op orde?
Nu geloof ik onmiddellijk dat dat zo is, alleen is het moeilijk aan te tonen als systemen niet goed gevuld worden met betrouwbare gegevens. En het is nog pijnlijker als mensen zich er niet verantwoordelijk voor voelen. Maar het meest gênant vond ik dat ik door een boodschap van de inspectie verrast werd. Want ik dacht, als toch best ervaren bestuurder, mijn ziekenhuis goed te kennen en meende dat we, op wat onschuldig achterstallig onderhoud na, de boel op orde hadden. Dat had ik ook verteld, bij binnenkomst van de inspectie – die mij na hun ronde in mijn hemd zette.
Wat doet dat nu met je, vroeg een van mijn managers mij. Een goede vraag. Ik heb geen slapeloze nacht gehad. Ook niemand ontslagen. En ik ben niet minder trots op het ziekenhuis en de medewerkers. Maar ik heb wel geleerd vaker in huis een vraag te stellen die ik vergeten was. ‘Kun je dat aantonen?’
dolf algra
arts, opiniemaker en commentator zorg en sociale zekerheid, rotterdam
Fraaie, puntige en afgewogen zelfreflectie van ziekenhuisbestuurder Hugo Keuzenkamp !