Blogs & columns
Column

Controle, controle

6 reacties

Het afgelopen jaar werden wij in ons ziekenhuis elke twee à drie dagen geïnspecteerd. Een eindeloze stoet inspecteurs, visitatoren, auditors en controleurs trok aan ons voorbij.

Nu zijn inspecties van kwaliteit en veiligheid van patiëntenzorg, opleidingsactiviteiten of uitvoering van research nog te begrijpen. Maar wat dacht u van inspectie proefdierwelzijn, informatiebeveiligingsinspectie, inspectie leefomgeving en transport, kernenergiewet-inspectie, gevaarlijkestoffeninspectie, inspectie genetisch gemodificeerde micro-organismen, inspectie waterleidingbesluit, inspectie bescherming persoonsgegevens, inspectie transport van gassen, arbeidsinspectie, provinciale inspectie van bouw en milieu, inspectie door de Voedsel- en Warenautoriteit, verkeersinspectie van het heliplatform, en nog een hele rij andere inspecties?

Een inspectie duurt gemiddeld twee of drie uur, maar vereist vaak een urenlange voorbereiding door verschillende mensen, onder andere vanwege het vooraf verplicht invullen van eindeloze vragenlijsten en het aanleggen van minimaal vuistdikke dossiers. Het is bijna ongelooflijk dat er tussen alle inspecties door nog tijd is om af en toe een patiënt te zien of een student te onderwijzen.

Er bestaat een eindeloze overlap tussen heel veel vormen van inspectie waarbij dezelfde vragen – maar dan net een beetje anders – keer op keer worden gesteld. En de eisen van de inspecteurs nemen alsmaar toe met steeds meer vraag naar detail en telkens weer meer papier. Grappig genoeg spreekt de kudde inspecteurs elkaar ook regelmatig tegen: een deur moet absoluut openstaan van de brandweer maar moet pertinent op slot van de kernenergiecontroleur. Gegevens moeten makkelijk toegankelijk zijn volgens de IGZ-inspecteur maar juist weer niet volgens de inspectie informatiebeveiliging. En elke poging om enige continuïteit in de patiëntenzorg te houden wordt kordaat belemmerd door de arbeidsinspectie.

Het niet voldoen aan de eisen van de inspecteurs leidt tot barse rapporten met dwingende aanbevelingen, gepeperde eisen of onmiddellijke voorwaarden, op straffe van pittige boetes of intrekken van essentiële vergunningen. Het kleinste detail dat niet helemaal klopt, leidt tot het vaststellen van een ‘kritische bevinding’ die gepaard gaat met dreigementen van ‘verscherpt toezicht’ – nog meer inspectie – of onverwachte hercontroles. Veel inspecteurs hebben het onderscheid tussen hoofd- en bijzaken uit het oog verloren of zijn door het door henzelf gecreëerde dichte woud van bomen de weg in het grote bos kwijtgeraakt.

Komen al deze controleurs eigenlijk wel kijken of het goed gaat? De manier van inspecteren en rapporteren doet eerder vermoeden dat ze juist willen optekenen wat er allemaal niet in de haak is. Het dichte spinnenweb van inspecties vertegenwoordigt een bouwwerk van gestold wantrouwen waarachter verantwoordelijken zich kunnen verschuilen als er eens iets niet goed gaat, gecombineerd met pseudo-zekerheid om ongewenste maar tegelijkertijd soms onvermijdelijke incidenten te voorkomen.

Is er een alternatief? Ja natuurlijk, wij doen allemaal ons werk gewoon goed en houden zelf wel in de gaten of we ons aan de regels houden en alles volgens de voorschriften verloopt. En is er een probleem, beste inspecteurs, dan bellen we u wel.


Marcel Levi is internist en bestuursvoorzitter van het AMC

Overzichtspagina columnisten

<b>Download (PDF)</b>
inspectie
  • Marcel Levi

    Marcel Levi is internist, voorzitter van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO) en hoogleraar geneeskunde aan de Universiteit van Amsterdam.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Henk van der Hoeven

    orthopedisch chirurg, Bergman Kliniek Naarden

    Marcel Levi noemt de vele controles waarmee ziekenhuizen te maken hebben een ‘gestold wantrouwen’ van inspecties (MC 4/2013: 195).
    Al die controles voeden het gevoel van velen dat artsen en andere in de gezondheidszorg in Nederland er een potje van m...aken. Ik kan uit persoonlijke ervaring melden dat het merendeel van de mensen in de zorg met passie, volharding en plichtsgetrouwheid hun werk uitvoeren.
    Ik ben het volledig met Levi eens dat het carrousel van inspecties nuttig is als het om patiëntenzorg gaat, maar ook kostenverhogend werkt. En niemand weet of dit nu werkelijk leidt tot betere zorg.
    Wordt het niet tijd om de professionals zelf de verantwoording te geven over hun werk? Het stellen van regels voor algemeen gebruik en van tevoren bepaalde criteria in overleg met de beroepsgroep, heeft hetzelfde effect, kost veel minder en leidt bovendien tot veel meer transparantie dan de beoordeling door de zoveelste inspectie. Heet dat niet zelfregulering?
    De politiek zou zich erop moeten bezinnen of hun maatregelen inderdaad tot betere zorg leiden. Hanteren zij ook een uitkomstmaat? Waarmee vergelijken zij en wat is de benchmark?
    Iedereen weet dat de Nederlandse gezondheidszorg van goede kwaliteit is, en relatief goedkoop. Dit wordt echter nooit openlijk gezegd. Waarom gaan we hier niet vanuit en proberen we vandaar te verbeteren? Dit geeft vertrouwen aan de patiënt en leidt tot minder shopgedrag van patiënten omdat zij niet hoeven te denken dat de dokter door alle negatieve berichtgeving, inadequaat is. Ik gruwel van de manier waarop nu met artsen wordt omgegaan.

  • N.A. Maris

    ANIOS Psychiatrie, Houten

    De column “Controle, controle” van M. Levi, internist en bestuursvoorzitter van het AMC, heeft me erg verontrust (MC 68/2013; 195).

    Het is onduidelijk in welke hoedanigheid de bewuste uitspraken worden gedaan en of het AMC hiermee voldoende gerepres...enteerd wordt. Bovendien wordt er, nota bene in zijn eerste column in een respectabel blad als Medisch Contact, frontaal de aanval geopend op mensen en instanties die op integere wijze hun werk proberen te doen.

    Tussen de regels door lezend ontbreek elk inhoudelijk betoog en wordt er middels overdrijven, riduculiseren, verdeeldheid zaaien en omdraaien van feiten, contact gelegd met de lezer die wellicht de neiging heeft om hierin mee te gaan. Ik zou deze wijze van meningsuiting demagogie willen noemen.

    Er komt niet naar voren hoe de trias academica bestaande uit onderzoek, onderwijs en patientenzorg binnen het AMC op adequate wijze gewaarborgd wordt. Wat wel naar voren komt is de attitude die representatief is voor menig specialist en bestaat uit een gevoel van omnipotentie en een zeer beperkte tolerantie voor eigen falen. Hiermee gepaard gaat kritiekgevoeligheid en de in de column beschreven manier van externaliseren. Binnen dit perspectief is het bijna lachwekkend dat de mogelijkheid van een zelfcontrolerend systeem geopperd wordt.

    Dit signaal dient opgepakt te worden door ons allemaal en bovenal door de controlerende instanties. Hierbij vraag ik me af of de betreffende column ook onder de aandacht van de laatste is gebracht. In ieder geval zou ik de inspectie willen complimenteren met hun werk en willen adviseren nog nauwer met elkaar samen te werken om veilige patientzorg tot stand te brengen. Hierbij zou overwogen kunnen worden om dwarsliggende bestuurders tijdelijk op non-actief te stellen om zo rustig en goed het inspectiewerk te doen en de daadwerkelijke staat van ons gezondheidssyteem in kaart te brengen.

  • H.A.J. Bartholomeus

    radioloog, TIEL

    Met ontzetting heb ik het artikel van Marcel Levi in MC nr 4 gelezen. Het geeft in feite een beeld van onze samenleving, die doortrokken is protocollen en controle-systemen. Zoals wij elke dag merken werken ze vaak averechts. We kunnen een waslijst ...voorbeelden geven.
    Niet vaak genoeg worden de gigantische kosten genoemd die hiermede gemoeid zijn. Enkele jaren geleden wees prof. Alfred Kleinknecht er op dat de Amerikaanse economie het verloor van de Europese en Aziatische i door hun te ver doorgevoerd controlesystemen. Gebaseerd op wantrouwen jegens alles en iedereen. Dit betreft zeker 10 procent van de productiekosten. Laten we proberen terug te keren van deze Angelsaksiche achterdocht en schijnzekerheid en weer vertrouwen stellen in een eerlijke en bekwame vaklui.


  • G.R.I. Slock

    huisarts, SLUIS

    Zeer terechte verzuchgting. DE controleneurose kost klauwen vol geld is is inderdaad contraproductief. In het locale verzorginshuis zie ik ook de evolutie dat er steeds meer tijd besteed wordt aan de papierwinkel (certificering, tijdregistratie etc)... en er dus steeds minder overblijft voor de patient.

  • H.M. Kroon

    aios Heelkunde, ROTTERDAM

    Wie zegt mij dat de inspecteur wel zijn werk doet, dus wie inspecteert de inspecteur? en wie controleert hem weer? Ik hoop dat t wantrouwen (dat mij erg Oostblok aandoet) zal ombuigen naar t vertrouwen waar Prof Levi het over heeft en de inspecteurs ...te benaderen zijn indien er zich een probleem voordoet, gedetecteerd door de professionals zelf. Het zal de gezondheidszorg beter en goedkoper maken.

  • L.W. Boland

    Jeugdarts, DIEMEN

    De IGZ staat nu zelf onder verscherpt toezicht.
    Wie ziet toe op al die andere auditeurs en kwaltiteitscontroleurs?
    Tijd voor een goed gesprek op tussen de verenigde zorginstellingen en de minister.
    Kwaliteitsmonitoring is belangrijk, maar dient zelf... wel over een minimumkwaliteit te beschikken.
    Daar moeten hoognodig afspraken over worden gemaakt, voordat weer een andere controleur vaststelt dat de zorginstellingen niet voldoende patiënenzorg en onderwijs leveren - omdat ze zich teveel vezighouden met overhead zoals audits..

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.