Blogs & columns
Column

Britten kúnnen geen deals sluiten

Plaats een reactie

De afgelopen twee jaar is geen dag voorbijgegaan waarop er niet een journalistiek verslag, opiniestuk of ingezonden brief over brexit werd gepubliceerd op een prominente plek in elk willekeurig Brits dagblad. Om over de andere media maar te zwijgen.

Sinds 2016 is Engeland totaal in de ban van brexit, met als apotheose de adembenemend spannende voorlopige finale in de afgelopen drie weken (het Eurovisiesongfestival is er niks bij). De laatste maanden nam het gevoel van spanning – en zeker ook onbehagen – in de gezondheidszorg snel toe door de versnelling waarmee de regering zich ging voorbereiden op een vertrek uit de EU zonder ‘deal’. Overigens spreekt de Britse regering in officiële stukken nooit over brexit, maar steevast over ‘EU Exit’, het is maar net waar je vandaan komt.

Ondanks alle koortsachtige overleggen en soms zelfs tamelijk paniekerige missives vanuit het Department of Health is de stemming in de ziekenhuizen tamelijk relaxed. Door veel grote aanslagen in het verleden is er in Engeland een sterk ontwikkeld systeem van rampenplannen en een structuur om te reageren op ernstige incidenten en een no-deal-brexit wordt helemaal volgens die lijnen voorbereid. En al met al lijkt het onmiddellijke probleem wel mee te vallen. Ziekenhuizen hebben zelf standaard grote voorraden aan medicatie en apothekers zijn inmiddels wel gewend aan regelmatige tekorten van geneesmiddelen en weten hoe ze dat kunnen omzeilen. Te weinig medische hulpmiddelen was tot voor kort een groter item, maar inmiddels zijn er overal megavoorraden aangelegd, zowel in de ziekenhuizen als in uitpuilende nationale pakhuizen.

Als brexit een medisch project was, waren de onderzoekers allang teruggefloten

Toen ik onlangs werd geïnterviewd door Nieuwsuur en we besloten te filmen in de opslagruimte van een van onze afdelingen, bemerkte ik tot mijn verrassing dat welke voorraadbak ik ook opentrok, er een enorme hoeveelheid spullen, naar schatting voldoende voor ten minste een halfjaar, was ingeslagen.

Het blijft natuurlijk uiterst triest dat we met elkaar zoveel tijd moeten besteden aan iets wat vrijwel zeker in de toekomst als een historische vergissing zal worden gezien. In mijn eigen ervaring van de afgelopen tweeënhalf jaar is het echter nauwelijks een verrassing dat Engeland tot nu toe niet in staat is geweest een deal te sluiten met de EU. Britten kúnnen namelijk helemaal geen deals sluiten. Ze zijn zo overtuigd van hun eigen gelijk en er zo op gespitst om tot het laatste kleine detail hun zin te krijgen, dat de overgrote meerderheid van alle onderhandelingen over welk contract dan ook mislukt. Of het nu gaat om de catering van patiëntvoeding, de aankoop van een nieuw apparaat of het aangaan van een researchcontract: het sluiten van een deal is altijd extreem moeizaam. Het bereiken van een compromis of het overbruggen van een overgebleven soms minimaal verschil is dikwijls onhaalbaar en dat leidt maar al te vaak tot géén overeenkomst, wat dikwijls slechter is dan misschien een heel klein beetje toegeven.

Als brexit een medisch project zou zijn, zouden de onderzoekers allang zijn gestopt of teruggefloten door de ethische commissie en de data safety-commissie of hadden de deelnemers allang hun informed consent ingetrokken. Dat weerhoudt de politici er echter niet van blind door te gaan met dit wanhopige plan.

meer van deze columnist

ziekenhuizen
  • Marcel Levi

    Marcel Levi is internist, voorzitter van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO) en hoogleraar geneeskunde aan de Universiteit van Amsterdam.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.