Bonnetjes - Hugo K.

Een van de meest prangende problemen voor de Nederlandse gezondheidszorg is ongetwijfeld het declaratiegedrag van ons, ziekenhuisbestuurders. Nadat mijn collega Wouter B. te A., dankzij de Wet openbaarheid van bestuur, gesnapt was wegens het declareren van sneeuwkettingen (overigens een accessoire horende bij de Franse middenklasser die hij zich op basis van de Wet normering topinkomens mag permitteren) was de beer los. RTL Nieuws stuurde aan alle ziekenhuizen een gepeperde brief met het verzoek, nee de eis om de declaraties van de bestuurders te openbaren.

Alvorens ik de wereldpers over mij heen krijg zal ik maar wat bekennen. Neem de regie in eigen hand, leer je immers in elke mediatraining. U bent nu dus mijn getuige. Ooit, als beginnend bestuurder, strooide ik mijn parkeerbonnetjes op het bureau van mijn secretaresse uit om deze op te laten tellen en – keurig volgens contract – aan de financiële afdeling door te sturen voor uitbetaling. Het waren heel wat dubbeltjes. Maar ze had er geen zin in. En ik had het schaamrood op de kaken – waarom zou je deze flauwekul declareren? Ik hoop dat ze het vergeten is. Enfin.

De journalistieke spam van RTL heeft in vele bestuurskamers tot verhitte discussies geleid. Er zijn inmiddels Kamervragen gesteld. De minister heeft zich ermee bemoeid. In plaats van te zeggen ‘daar ga ik niet over’ dreigen er regels. U denkt misschien dat ik – na mijn quasi-ironische inleiding – een grap maak, maar dat is helaas niet het geval. Het illustreert een echt probleem in de besturing van onze gezondheidszorg: het vervangen van discretionair toezicht door het codificeren van wantrouwen.

Hugo K. te H.