Bizonklif

Een bizonklif (buffalo jump) is een verraderlijke klif in de prairie. We kwamen erlangs op onze reis door West-Canada. De Eerste Volkeren (vroeger indianen genoemd) gebruikten deze klif voor de bizonjacht.

Het klinkt als een brute, maar eenvoudige manier van jagen: bizons worden van de klif gejaagd en daar doodgeslagen. Feitelijk was dit een bijzonder gesofisticeerde jachtmethode, die de samenwerking van meer dan honderd mensen en een diepe kennis van het kuddegedrag van bizons vergde. Die monsterlijke koeien gingen niet zomaar naar die klif. Ze moesten ernaartoe worden gelokt en dan op het juiste moment opgejaagd. De eerste sporen van gebruik van deze klif als valstrik zijn zesduizend jaar oud.

Toen de veroveraars uit Europa kwamen, met paarden en geweren, werd het uitroeien van de bizon bewust beleid om de prairie vrij te maken voor veeteelt en de nek te breken van de geduchte tegenmacht van de prairievolkeren. In 1840 graasden er veertig miljoen bizons op de Noord-Amerikaanse prairie, in 1906, toen ze in allerijl werden beschermd, nog driehonderd. Met de bizon verdween ook de cultuur van de prairievolkeren definitief naar spannende jongensboeken en Hollywoodwesterns. De schrale prairie is onherbergzaam, schaars aan hout, gegeseld door de wind, heet in de korte zomer, ijzig in de lange winter. De bizon maakte er menselijk leven mogelijk. Hij leverde tenten, kleren, vlees, zelfs brandstof in de vorm van gedroogde mest. In een enkele generatie werd een trots volk, overlevingskunstenaars met een levenswijze ouder dan die van de piramidebouwers, herleid tot een bende bedelaars, levend van uitkeringen en alcohol.

Waar de blanke kwam, met zijn kanonnen, virussen en bijbels, stierven hele volkeren uit, werden hele levenswijzen vernietigd. De oorsprong van deze kolonisten vind je in het onvolprezen Red Star Museum te Antwerpen. Door deze gebouwen stroomden 2,3 miljoen Europeanen naar de overzetboten, met als bestemming de Nieuwe Wereld. Velen waren vluchteling. Ze trokken door een vijandig en gevaarlijk Europa naar Antwerpen, belaagd door menselijke predatoren en uitgebuit door mensensmokkelaars. Sommigen waren op de vlucht voor vervolging, zoals de Joden. De meesten ontvluchtten armoede. Allen droomden ze van een vrij en gelukkig bestaan aan de overkant van de oceaan. Het is bittere ironie dat haat tegen Europese immigranten de voornaamste reden is dat Britten zich afscheuren van Europa. Er leven meer mensen van Brits-Ierse afkomst buiten de Britse eilanden dan erop. Europeanen hebben nieuwe en oude werelden in de beide Amerika’s, Australië, Afrika ontdekt, veroverd, verwoest, bekeerd, tot slaaf gemaakt en uitgemoord. Ons beroepend op deze christelijke Europese traditie, vrezen we vermoedelijk dat de immigranten met ons hetzelfde van plan zijn.

Ondertussen bestudeert de lokale public health bezorgd de gezondheid van de Nederlandse navels. Zijn die nog wel voldoende strak, ingebed in gespierde lijven? Neen, de burger is lamlendig. De staat moet gezondheid opleggen met subsidies en taksen. Honderdduizenden vluchtelingen uit Afrika en Azië trachten over de muren van Fort Europa te klimmen. Ze worden mishandeld, uitgezogen, verkracht, vermoord: het eeuwige lot van de vluchteling. De lijken van hun verdronken kinderen liggen op onze stranden. Gelukkig zijn ze niet te dik: er is dus geen groot gezondheidsprobleem waar we ons mee moeten moeien.