Betuttelende overheid? Behalve als het om roken gaat!
1 reactie‘Mag ik zo alsjeblieft nog een sigaretje?’ is een prangende vraag, waar menig celconsult mee wordt afgesloten.
Steevast verwijs ik naar de politie, daar ik niet over de – spaarzame – lucht- en rookmomenten ga. Soms gaan de verzoeken er wat minder vriendelijk aan toe. ‘Als ik nu niet mag roken, breek ik het hele cellencomplex af!’
De wat slimmere arrestant belooft zich goed te gedragen na het roken van een sigaretje. Beide groepen vangen doorgaans bot bij de politie; aan onderhandelingen gaan ze – terecht – niet beginnen.
De strijd die men in de cel bereid is te voeren, voor één sigaret, geeft wel aan hoe ontzettend verslavend dit middel is. Ongeveer net zo verslavend als cocaïne!
Toch blijft de rol van de overheid met betrekking tot dit zeer toegankelijke, commercieel verkrijgbare, gif me verbazen. Als burger kan ik geen vloeibaar schoonmaakmiddel zonder – veelal ook voor volwassenen niet open te krijgen – kindersluiting kopen, ibuprofen en paracetamol zijn op een onnavolgbaar rantsoen gezet bij iedere drogist (probeer nog eens een voorraad in te slaan, dan begrijpt u wat ik bedoel), alcohol mag onder de 18 niet worden verkocht, maar als u of ik een zeer ongezond en dodelijk middel als een sigaret wenst te kopen, is de o zo betuttelende staat in geen velden of wegen te bekennen.
Ik wacht met smart op de overstap naar het IJslandse model: sigarettenverstrekking op recept. Geen nieuwe verslaafden meer, precies zoals het hoort.
Toch, Vadertje Staat?
Céline de Weerd
AIOS psychiatrie, Deventer
En samen kunnen we dit bereiken:
https://www.knmg.nl/advies-richtlijnen/dossiers/tabaksontmoediging.htm