Yolande de Kok is als psychiater werkzaam in het Penitentiair Psychiatrisch Centrum te Scheveningen. Op haar vrije dagen is zij graag met haar hond in de duinen.
Het was lang geleden dat hij zulke wilde bewegingen had gemaakt. Terwijl de mannen zich verzamelden om te gaan luchten, sprong hij stampend heen en weer, waarbij hij zijn knieën hoog optrok en zijn armen wijd uitsloeg. Het leek een dans, des te meer omdat hij erbij lachte. Eén van de andere gevangenen, die naast hem stond, lachte ook.
Tijdens de laatste storm dacht ik aan een gevangene die ons alweer meer dan een jaar geleden verlaten heeft. Zijn verhaal is te mooi om het niet te vertellen, maar zo vol specifieke details dat ik dat toch niet kan doen.
Bruinja, de huidige Dichter des Vaderlands, ging afgelopen zomer in een tbs-kliniek in gesprek met patiënten en personeel en compileerde hun uitspraken tot gedichten. Na de uit het Deens vertaalde bundel Gedichten 2 van Yahya Hassan is dit de tweede dit jaar verschenen bundel waarin gevangenen met een psychiatrische stoornis poëzie laten horen.
In zijn dossier las ik dat een patiënt actief had meegedaan aan het Groene Vingers Project. Ik las het een paar keer. Het stond er zonder toelichting en alsof het een hele gewone term was: het Groene Vingers Project.
Er is een boek verschenen dat geïnspireerd is door een dakloze Oost-Europeaan, die een paar jaar geleden domicilie had gekozen in het Haagse Bos. Zijn sporen zijn al langer terug te vinden in een bekend museum in Rotterdam en de krant schreef over hem.
