Roosmarijn Lurvink is werkzaam als anios kindergeneeskunde in het Amsterdam UMC.
‘Dat wat jullie doen, dat wil ik later echt niet.’ Dat is een uitspraak van een tweedejaars geneeskundestudent. Met eigen ogen ziet ze artsen tot in de late uurtjes doorwerken. Het werk gaat nou eenmaal voor. Daarnaast hoort ze geklaag: te veel administratie, onregelmatige diensten en stress om in opleiding te komen.
‘Steeds meer jonge artsen kampen met burn-outklachten’, meldt de Jonge Specialist. Waar de teller een aantal jaar geleden op 14 procent stond, is dit nu opgelopen tot een kwart. Hoe kan dat?
Daar zit ik dan, 30 jaar jong. In between jobs, als een plak kaas in een sandwich, als middelste kind tussen twee zussen. Dat ben ik natuurlijk gewend, maar het voelt onwennig.
