Paul Brand

Veertien jaar geleden publiceerde ik mijn eerste roman. Het idee voor het boek was enkele jaren daarvoor ontstaan, toen in de Nelson, internationaal het bekendste handboek voor de kindergeneeskunde, de praktijk van Nederlandse kinderartsen om bij de behandeling van ernstig zieke pasgeborenen niet altijd het onderste uit de kan te halen, rechtstreeks werd vergeleken met het door de overheid gesanctioneerde doden van gehandicapte kinderen in nazi-Duitsland.

De maanden maart en april van 2020 zullen we in de zorg niet gauw vergeten. Ook ons ziekenhuis werd in een paar weken tijd overspoeld met covid-19-patiënten (op 29 maart, op het hoogtepunt van de eerste golf, lagen er 120 opgenomen in Zwolle).

Een paar maanden geleden viel het mijn vrouw op dat een bekend plekje op mijn bovenarm er anders uit zag dan eerder: wat donkerder van kleur, begrenzing wat grilliger. De dokter in mij zei ‘atypische naevus’, de patiënt in mij ‘ik hoop dat het onschuldig is’.

Blijkbaar spelen bij een beslissing over mijn gezondheid niet alleen rationele argumenten mee, maar ook emoties. De ervaringen van twee gewaardeerde collega’s deden iets met me.

De specialist van de toekomst heeft aandacht voor positieve gezondheid en preventie bij patiënten, in consulten is samen beslissen met patiënten de norm, [...] de aios weet alles van e-health en springt soepel om met alle veranderingen die het zorglandschap zullen blijven kenmerken. Stevige en mooie ambities. Hoe zal dit alles zijn weg naar de opleidingswerkvloer gaan vinden?

Dit is mijn laatste Veldwerk: omdat ik per 1 januari 2018 stop met mijn praktijk als kinderarts ga ik het stokje overgeven aan een nieuwe Veldwerker. Bijna twaalf jaar lang heb ik u op deze plek deelgenoot gemaakt van mijn overpeinzingen over mijn vak: kinderarts en opleider in een groot algemeen ziekenhuis.