Menno Oosterhoff

‘Ietsie, pietsie, pansie, wij gaan op vakantie.’ Dat zongen we toen de kinderen nog klein waren, als we op vakantie gingen. Inmiddels zijn ze die leeftijd ontgroeid, maar het wijsje komt nog steeds bij me op als we vertrekken. Dit jaar is de keuze gevallen op een stacaravan in de Dordogne.

Het liefste had ik mijn leven gewijd aan het verkondigen van het evangelie. Evangelie komt van eu angelium en betekent blijde boodschap. Welke blijde boodschap?

Je kunt zeggen wat je wilt van de ggz, maar we doen er echt alles aan om de vooroordelen omtrent psychische aandoeningen te verminderen. Eerder berichtte ik al over het staan op een paal en mijn jammerlijke val. Moet dat nou allemaal? Ja, helaas wel.

Althans met die mogelijkheid hield ik ernstig rekening, toen hij écht niet kwam opdagen. Wim is mijn oudere broer en ik vond hem destijds een pestkop, dus tegen een beetje straf had ik geen bezwaar, maar de hel gunde ik hem nou ook weer niet.

Net toen ik ging fantaseren dat ik misschien wel de oudste deelnemer zou worden die de volle zes uur op de paal had gestaan, viel mijn droom met een plons in het water. Die plons was ik.