Marcel Levi is internist, voorzitter van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO) en hoogleraar geneeskunde aan de Universiteit van Amsterdam.
Hoera, het is weer de tijd van asperges, nieuwe haring en natuurlijk de jaarrekeningen van ziekenhuizen. Inderdaad is dit jaar ‘hoera’ wel op zijn plaats. Want ondanks depressieve doemdenkerij, huilbuien, en onophoudelijke onheilspellende winstwaarschuwingen van serieus kijkende ziekenhuisbestuurders zijn die resultaten opperbest.
Afgelopen maand mocht ik in ons ziekenhuis een meterslange paarse krokodil helpen ophijsen als symbool van bureaucratie, administratieve regeldruk en afstempelcultuur die de gezondheidszorg in hun greep hebben.
De laatste tijd wordt weleens opgemerkt dat vertrouwen in wetenschap steeds meer ter discussie lijkt te staan. Interessant genoeg vind je dat schijnbare gebrek aan vertrouwen niet terug in grote enquêtes bij een breed publiek.
Opmerkelijke uitspraak van Ernst Kuipers in de Tweede Kamer deze maand. De minister zei dat de kwaliteit van de curatieve zorg in Nederland soms middelmatig is. Het is echter niet helemaal duidelijk wat hij daarmee bedoelde.
Naar schatting worden op dit moment in Nederland tienduizend klinische trials uitgevoerd waarin honderdduizenden patiënten zijn geïncludeerd. Deze inspanning draagt stukje bij beetje bij aan toename van onze kennis en steeds beter bewijs voor de behandeling van een breed scala aan ziektes. Een kleine twintig jaar geleden werd becijferd dat slechts 40 procent van de medische behandelingen onderbouwd was door wetenschappelijk onderzoek. Inmiddels is dit glas halfvol met een percentage van net geen 50 procent.
