Marcel Levi is internist, voorzitter van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO) en hoogleraar geneeskunde aan de Universiteit van Amsterdam.
Ik ben momenteel verslingerd aan de televisieminiserie The Queen’s Gambit, gebaseerd op de gelijknamige roman van Walter Tevis uit 1983. De serie beschrijft het leven van het weesmeisje Beth Harmon, dat zich razendsnel ontwikkelt tot de beste schaakspeelster ter wereld.
Reikhalzend kijken we allemaal uit naar het moment dat de coronapandemie enigszins is getemd door het verwerven van voldoende immuniteit in de bevolking. In het algemeen wordt gedacht dat deze kudde-immuniteit een optelsom is van afweer verkregen door een doorgemaakte covid-19 plus afweer als gevolg van vaccinatie.
Afgelopen week ontving ik een mailtje van een van onze medische studenten. Derdejaarsstudent Theo doet verslag van zijn eerste ervaringen nadat hij op de covid-19-ic is geplaatst. Hij vertelt dat hij waarnemingen bij patiënten moest vastleggen, meehielp beademde mensen op hun buik te draaien, urine en ontlasting moest wegruimen en soms bloed moest afnemen uit een arterielijn.
‘Gelukkig’, zegt de neuroloog terwijl ze aandachtig kijkt naar de MRI van de oude dame die zonet op de Spoedeisende Hulp is gekomen met verwardheid en neurologische uitval. ‘Het is geen herseninfarct. Ik denk dat jullie beter de neuroloog kunnen bellen.’
Kennelijk doen we iets fout bij het immunologieonderwijs op de medische faculteiten. Misschien leggen we het allemaal niet goed uit of maken we het veel te ingewikkeld voor de studenten.
