In de column Veldwerk komen verschillende specialismen aan bod. Jos van Bemmel schrijft vanuit zijn ervaringen als huisarts. Hij is praktijkhouder in Amersfoort.
Het kleine, onzichtbare strengetje RNA houdt me aardig bezig. Dood, angst en onzekerheid. Mijn gedachten dwalen makkelijk af naar mijn tropentijd in Kenia. Dagelijks overleden kinderen op onze afdeling van dertig bedden, waar soms wel 75 moeders met hun kinderen lagen. Wanneer een kind overleed, renden alle moeders solidair naar buiten en weeklaagden minutenlang ‘mwana wanche’, mijn kind.
In de eerste klassen van de middelbare school hadden we een geschiedenisboek waarvan een hoofdstuk luidde ‘epidemieën (of was het ‘ziekten’?) sterker dan generaals’. We leerden dat – qua dodenaantal – Dzjengis Kahn, Napoleon noch Hitler ook maar in de schaduw kon staan van de pokken, de pest of de Spaanse griep.
Nooit eerder kreeg ik zoveel reacties op een blog als op ‘Wie wil er nog praktijkhouder worden?’ van 21 november jl.Het ging over geld, dus dan weet u het wel. Mijn opmerking dat waarnemend huisartsen de krenten uit de pap zouden halen, leverde menig blauwe scheen op. De mooiste reactie vond ik: ‘Niks krenten, er is gewoon te veel pap.’
Vorig jaar schreef ik een column in Medisch Contact over de boevenstreken van de farmaceutische industrie. Onder meer over de schandalige prijskaartjes van de zogenaamde 'weesmedicijnen', geneesmiddelen tegen zeer zeldzame ziekten.
Over een paar dagen – op 12 januari – is het Sjaak Afhaakdag. Volgens berekeningen van Strava – een veelgebruikte app voor sporters – is dat de dag waarop ruim 90 procent van degenen die zich hebben voorgenomen in het nieuwe jaar te stoppen met roken, weer terugvalt in hun oude gewoonte.
