In de column Veldwerk komen verschillende specialismen aan bod. Jos van Bemmel schrijft vanuit zijn ervaringen als huisarts. Hij is praktijkhouder in Amersfoort.
Mijn laatste dag op de praktijk. Een groots afscheid zat er door covid niet in. We zouden wel zien wie er van het gezondheidscentrum om een uur of vijf zou komen. Een van mijn collega’s had zich eerder ziek gemeld. Of ik met spoed naar een van haar patiënten wilde gaan.
Ik blijf weliswaar huisarts, maar afscheid nemen van je patiënten na 32 jaar… Het doet wel wat met je. Maar geen receptie dus. Het virus.
In Medisch Contact van 25 maart vertelt Ingrid Candel dat ze haar baan als psychotherapeute kwijtraakte omdat ze een relatie was aangegaan met een patiënt. En iedereen weet het: het mag niet, het mag nooit. Maar, stelt ze: weten dat het niet mag, voorkomt een relatie met een patiënt niet.
Het begon met ontkenning. Zijn die Chinezen weer bezig. Gordeldieren moet je niet eten. Weer zo’n ver-van-mijn-bed-SARS’je. Even later werd het menens. Corona werd het meestbesproken onderwerp.
Kort geleden volgde ik via CME-online een korte cursus Interculturele palliatieve zorg. Daar valt wel wat te leren voor de gemiddelde huisarts. Bijvoorbeeld dat oudere patiënten van Marokkaanse komaf meestal niet willen weten dat het einde nabij is.
