Eefje Suntjens is werkzaam als waarnemend huisarts in de regio Amsterdam; zij volgde tot voor kort de huisartsopleiding aan het Amsterdam UMC, locatie VUmc.
Het is het begin van de zomer en gedurende de vakantie van de praktijkhouder werk ik als enige huisarts in zijn solopraktijk midden in de stad als ik te maken krijg met deze casus. Het betreft een vrouw die het grootste deel van het jaar in het buitenland doorbrengt en voor de zomer terug is gekomen naar Nederland.
Ik heb een vak gevonden waarbij ik medische problematiek, een ingreepje, terminale zorg en sociale steun kan verlenen in één werkdag, fantastisch toch?
Hard werken, laten zien dat je enthousiast bent, medisch-inhoudelijk goed doen en daarnaast ‘gewoon een fijne collega’ zijn. Er werd niet gevraagd of ik kon meedenken wat een optimale manier van communicatie op een volle zaal was, en of er qua organisatie misschien nog dingen anders konden.
Binnen enkele seconden dwalen mijn gedachten af: dit loopt niet volgens MAAS-globaal*, ik hoor geen hulpvraag. En ik graaf naar tools om een breedsprakige patiënt te begrenzen. Ook bekruipt mij het gevoel niks te kunnen betekenen voor deze man, waarbij ik me afvraag of hij dit van mij gaat accepteren.
Ik geef aan dat ik de spreekuren mis en hoop dat we snel weer wat reguliere zorg kunnen oppakken waarop mijn docent mij vraagt of dit wellicht tekenen zijn van een ‘bore-out’?
Eefje Suntjens werkzaam als waarnemend huisarts in regio Amsterdam; zij volgde tot voorkort de huisartsopleiding aan het Amsterdam UMC locatie VUmc.
