Danka Stuijver

Aan het begin van de zomer verscheen in Medisch Contact een artikel over de kwetsbare positie van de specialist in (loon)dienst van een andere specialist. Een arbeids­constructie, ook wel bekend als spidma, sil of sids, die werd omschreven als een ‘dienst­verband tussen tafellaken en servet’.

De Nederlandse gezondheidszorg kan veel leren van die in Scandinavische landen, zo klinkt het vaak. Gewezen wordt onder meer naar het Deense landelijke elektronisch patiënt­dossier en de centrale coördinatie van acute zorg in dat land. Toch blijkt Denemarken qua zorgsysteem niet het beloofde land.

Een brief van een maag-darm-­leverarts: ‘Graag uw hulp met het voorschrijven van incontinentiemateriaal. Dit mag en kan ik als medisch specialist niet voorschrijven. Hoe graag ik dit ook wil.’

Een collega wandelde onlangs door Zuid-Limburg toen zij bij een kapelletje een reclameposter voor bedevaartstochten naar Lourdes zag hangen. Onderaan stond in grote letters: ‘Bent u verzekerd bij CZ, dan kunt u onder voorwaarden een flinke korting op de reissom aanvragen.’

De zorgverzekeraar komt controleren. ‘Ik zie dat u hier een dubbel consult rekent voor een ADHD-consult, maar daar staan maar tien minuten voor, geen twintig.’ De huisarts wil vragen: waar staat dat dan en wie heeft dat bepaald? Hij weet immers dat Excelsheetgeneeskunde iets heel anders is dan huisartsgeneeskunde. Maar kan hij dat deze controleur laten inzien?