Bram Tjaden

De orthopeed kijkt hoofdschuddend naar de foto’s. ‘Je hebt eigenlijk helemaal geen kraakbeen meer…’

Het cruiseschip is gigantisch. Het ligt aan de kade met de boegdeuren wagenwijd open. Als een reusachtig dier dat zijn muil openspert. Het heeft twaalf verdiepingen en wij zitten met de medische dienst op de bovenste. Naast de whirlpool en het zwembad.

Voor de zomer las ik een interview in de NRC met psychiater en kersverse hoogleraar stress en veerkracht Christiaan Vinkers. Vinkers pleit er in dat interview voor om bij mensen met stressklachten een persoonlijk profiel te maken. Mooi streven want mensen zijn nu eenmaal erg verschillend.

De practicumbegeleider knoopt zijn laboratoriumjas dicht en begint met zijn instructie. ‘Eerst doe je watten in de erlenmeyer en overgiet je deze met chloroform. Dan pak je de rat achter zijn oren vast en druk je deze tegen de bodem van de kooi. Je schuift de opening van de erlenmeyer over de snuit van de rat en wacht tot deze slaapt, het lichaam wordt dan slap.’

Met belangstelling heb ik uw recente artikel ‘Geaccrediteerde nascholing is punten niet altijd waard’ in de laatste MC gelezen. Daarin maakt u zich zorgen over de accreditatie van nascholing zoals deze door de accreditatiecommissies van de KNMG wordt gehanteerd. U bent van mening dat er punten worden toegekend aan cursussen die de toets der wetenschappelijke kritiek niet kunnen doorstaan.