Nog even genieten in de cobubbel
Verhuizen naar een andere stad en in een cohuis wonen. Je hele vijfde jaar in hetzelfde ziekenhuis coschappen lopen. Zo ziet het er bij geneeskunde vanuit Groningen uit.
Birgit is tweedejaars coassistent en heeft inmiddels het hoge Noorden ingeruild voor een ziekenhuis richting het midden van het land. Vanuit daar schrijft ze over opvallende of juist hele normale ervaringen die ze graag met jullie deelt.
Verhuizen naar een andere stad en in een cohuis wonen. Je hele vijfde jaar in hetzelfde ziekenhuis coschappen lopen. Zo ziet het er bij geneeskunde vanuit Groningen uit.
Shared decision making, een begrip dat steeds vaker in de collegebanken genoemd wordt. Samen kunnen beslissen over wat voor de patiënt het beste is. Tot nu toe heb ik er nog niet zo veel mee te maken gehad.
Het is tegen het eind van de middag als ik een jochie van een jaar of 10 op de SEH zie. Hij is van de trampoline gevallen en heeft zijn been gebroken. Het is midden in de zomervakantie, een flinke tegenvaller dus. Dat wordt een tijd niet meer zwemmen, want dat been moet in het gips...
De witte sneakers: alweer bijna een jaar geleden kocht ik ze voor de start van mijn coschappen. Mijn eerste jaar zit er inmiddels op. Af en toe een uitdaging om ze zoveel mogelijk alleen in het ziekenhuis te dragen, maar, ze zijn nog behoorlijk wit. En dat ze veel hebben meegemaakt, kan ik wel zeggen.
‘Je kijkt steeds naar de klok, zo je eerste patiënt hè? Zenuwachtig?’ ‘Nee, valt mee hoor!’, lach ik. Het is donderdagmiddag, ik zit te lunchen met de artsen bij de overdracht en over een halfuur ga ik mijn eerste eigen polipatiënt zien. Met een mengelmoes van ongeduld en zenuwen zit ik naar de klok te staren.