Berber Kapitein

Het vuurwerk was magisch geweest en volgens zijn vader had hij het prachtig gevonden en voelde hij zich, op 7-jarige leeftijd, ineens een grote jongen. Wat er precies gebeurde is veel later pas duidelijk geworden. Omstanders spraken over een harde knal, ‘alsof er een bom ontplofte’.

Mag ik u vertellen over mijn nachtdienst laatst? Het was namelijk een mooi moment. Terwijl we onderweg waren met een patiënt keek ik naar buiten en zag de zendmast bij Lopik. U kent deze niet maar deze mast is in de maand december een baken van troost en vreugde in kerstsferen. Ik vind het altijd weer fijn om de mast te zien.

Ik vroeg naar de precieze diagnose en hij wist het niet. Misschien dat er toch wat aanvullend onderzoek gedaan moest worden? Zijn behandelend arts vond het niet nodig. Zijn partner wel. En hij? Hij wist het niet zo goed. Zelf specialist, maar een gedwee schaap bij zijn specialist.

Ik doe het zoals altijd. Ouders verwachten de uitslag en weten van onze zorgen. Ik draai er niet omheen en breng het slechte nieuws. En ben stil. Ik ben me zo bewust van wat mijn bericht doet, wat ik met dit nieuws teweegbreng. Ik zie het bij de nagesprekken die ik voer, ik voel het sinds ik zelf moeder ben.

Zaterdagavond, 4 mei. Na de dodenherdenking luisteren we naar de toespraak van de burgemeester. Ze benoemt onze keuzevrijheid en hoe vaak we keuzes maken terwijl we ons er niet eens bewust van zijn dat dit voor ons een keuze is.