Berber Kapitein

We stonden lijnrecht tegenover elkaar, ik en de vader die met man en macht wilde voorkomen dat zijn kind ging overlijden. Hetgeen helaas niet te voorkomen was, de schade door het ongeval was niet met het leven verenigbaar.

De overdracht was in de ochtend altijd aan bed. Ik, toen nog dienstdoende arts-assistent, een handje cardiologen en thoraxchirurgen, en het hoofd van de ic. Bij de derde patiënt besloot ik met: ‘En verder moet er nog met ouders gesproken worden over een beleidsbeperking.’

Tijdens de overdracht weet ik het al. Dit klinkt niet goed. Na de overdracht lopen we eerst naar deze patiënt. Ik ga op zoek naar iets geruststellends, om de situatie waarvan ik weet dat die slecht is, toch iets te kunnen bagatelliseren.

‘Je kunt ze een folder meegeven over het wekadvies en waar ze op moeten letten. Ze moeten hun zoon wel goed wakker maken want dat kan bij kinderen nog wel eens lastig zijn’.

Ik had het al een paar keer gelezen: dat de patiënt had ‘gezwommen’. Het stond bij de verpleegkundige notities onder het kopje respiratoir maar ik vond het niet terug bij de artsennotitie. Was dit iets waarvoor ik de arts kon bellen? Maar er was gezegd ‘alleen bij dringende vragen’.