Berber Kapitein

‘Wat was dat voor klap?’ De ambulancechauffeur vraagt ons via de intercom wat voor klap we net allemaal hoorden. We, twee verpleegkundigen en ik, hebben geen idee.

Helaas liggen er regelmatig jonge patiënten met ernstig schedelhersenletsel opgenomen. Helaas, omdat het vaak zo’n trieste maar ook lastige populatie is.

Ik weet het niet meer. Ik kijk naar het appje en denk na. Een arts-assistent stuurt me een nieuwsbericht over een veroordeling na een ongeval waarbij een kind is overleden.

Op de kinderintensivecare doen we verschillende procedures op de zogeheten minimal procedural unit. Hier gebeuren ingrepen onder sedatie, zoals gastro- en colo­scopieën, beenmergpuncties, het plaatsen van een centraalveneuze lijn of lever- en nierbiopsieën. Een zeer lean proces omdat deze procedures dan niet op de operatiekamers met een geheel team hoeven plaats te vinden.

Het zijn de doemscenario’s waar ik als ouder bang voor ben. Ook omdat ik regelmatig zie wat het doet. Met het kind, maar ook met de ouders. Naast verdriet ook schuldgevoel. Het ‘had ik maar’ wat helaas niet meer terug te draaien is.