
Het einde van de bijen
Wanneer je maar lang genoeg wacht, draaien de rollen in een mensenleven vanzelf om. Dat ervaart de hoofdpersoon van Het einde van de bijen van Caroline Lamarche.
Anne van den Dool (1993) studeerde film- en literatuurwetenschap en neerlandistiek, en geeft regelmatig cursussen, workshops en lezingen. Ook schrijft ze voor onder andere NRC Handelsblad, Vrij Nederland en HP/De Tijd. Daarnaast is ze onderzoeker op de afdeling Literatuur en Geneeskunde van het Amsterdam UMC.
Wanneer je maar lang genoeg wacht, draaien de rollen in een mensenleven vanzelf om. Dat ervaart de hoofdpersoon van Het einde van de bijen van Caroline Lamarche.
Hoeveel tegenslagen kan een mens aan? Die vraag overvalt de lezer meermaals bij het lezen van Het atelier van Sarah Hall: het verhaal van een succesvolle kunstenares die, eind vijftig, terugblikt op haar leven.
Er is iets niet pluis in Furth am See, het fictieve Oostenrijkse plaatsje dat als decor dient voor Vlieg weg, vlieg weg, de nieuwste roman van Paulus Hochgatterer.
De depressieve gevoelens die Claire Vaye Watkins sinds de bevalling van haar kind kent, gaan niet meer weg. In haar nieuwste roman, Ik hou van je maar ik kies het duister zijn de naam van de schrijver en het hoofdpersonage identiek.
Een Duitse fantasie van Philippe Claudel omvat vijf verhalen die draaien om, zo geeft de auteur in het nawoord aan, ‘de onsamenhangendheid van de geschiedenis en de rol die mensen erin spelen, of beter gezegd: denken te spelen’.