Anne Janmaat

De trots spettert van het televisiescherm: de beelden van de eerste covid-19-vaccinaties voor zorgverleners overheersen de media alsof het om de maanlanding gaat. De naaldjes gaan erin als de nationale vlag in de maanbodem. Het moment laat goed zien wat de invloed van de media is.

In de boodschap van opruimgoeroe Marie Kondo zit iets heel belangrijks: focus op wat je wil houden. Wat is er belangrijk voor je, wat heb je nodig? Waar krijg jij energie van? Mijn motto is derhalve: manage niet (alleen) je tijd, maar ook je energie.

‘Het bloedende endometriumcarcinoom ligt op kamer 5, en de verdenking torsie op kamer 8, waar wil je eerst heen?’ vraagt de spoedeisendehulpverpleegkundige aan mij in het overvolle kantoor. ‘Hoe hard bloedt het?’ vraag ik in deze geheel SBAR-loze conversatie. ‘Ik wil eerst wel even langs 5.’

‘Jaja, het is jongetjesdag vandaag!’ grapt de aanstaande vader. ‘Ik kwam net de vader van hiernaast op de gang tegen, en die hebben ook een jongetje gekregen!’ Ook dit stel krijgt een jongetje. Wat ze echter nog niet weten is dat het naast jongetjesdag onder andere ook kunstverlossingsdag zal blijken te zijn.

Ik ontdek dingen aan het artsenvak waar ik me tot nu toe nooit bewust van was. Een verlof dat wordt ingetrokken wegens landsbelang. Dat met militaire precisie wordt bepaald op welke plek je het meest nodig bent, als schaars goed, waarbij je rooster elk uur kan veranderen. Dat ik allicht ingezet ga worden voor dingen die ik niet voldoende kan, maar waar ik toch de meest geschikte beschikbare persoon voor ben.