Anke Risselada werkt als reumatoloog in de Achterhoek en schrijft daarnaast (sprookjes-) verhalen onder de naam adarussell.nl.
‘De afgelopen jaren kom ik niet verder. De pijn in mijn benen wordt alsmaar erger. Ik heb geen puf meer voor leuke dingen met mijn kinderen, ik kan steeds minder.’ Ze zucht. Ze is rond de 40. Haar stralende verschijning oogt bewolkt. Ik laat haar haar verhaal vertellen, vraag her en der door op details.
‘Van literatuur lezen word je een betere dokter’, verkondigt hij. De witte snor van mijn opleider wappert bij ieder woord dat hij spreekt enthousiast op en neer. Mijn gezicht toont een mengelmoes van scepsis en schaapachtigheid.
‘Ik beweeg genoeg!’ Ze neemt een hap lucht en voegt toe: ‘want ik laat de hond uit.’ Haar blik zegt: ‘Als u terug blaft, bijt ik.’ Sprakeloos staar ik haar aan. Haar 45-jarige lijf klemt tussen de armleuningen van de spreekkamerstoel; bij elke ademteug zwelt het omhoog. Genoeg beweging?!
‘Ken je dat niet?’ vraag mijn schoonzus vanachter haar kookeiland. ‘Golden circle? Nee, nooit van gehoord,’ zeg ik.
‘Gaat deze angst weer voorbij?’ vraagt een vriendin, tijdens een wandeling vlak bij mijn huis. We hebben een openhartig gesprek over burn-out en banenstress.
