André Weel

Titus Brandsma is heilig verklaard. De paus deed dat afgelopen zondag in aanwezigheid van tienduizenden belangstellenden op het Sint Pietersplein in Rome. Een feest voor katholiek Nederland. Aan dat feestje is heel wat voorafgegaan. Ook heel wat dokterswerk.

Ziekte is oorlog. In een ziek lichaam spelen zich hele veldslagen af. Het duidelijkst is dit bij infectieziekten, waar de patiënt zijn cellulaire en uiteindelijk ook humorale afweer in de strijd gooit om de infectieuze indringers te verslaan. Legers van leukocyten worden in stelling gebracht. Soms wordt vanuit bevriende mogendheden hulp geboden, bijvoorbeeld in de vorm van antibiotica.

‘Wat is jouw diagnose voor Poetin?’ vraagt een collega. ‘Lijdt hij aan kanker en wil hij nog snel wat regelen in Europa, of is het gewoon paranoia?’

Het gaat niet zo goed met Vladimir Poetin. Zijn lijfartsen maken zich toenemend zorgen over hem. Sinds het begin van de coronapandemie leidt hij een teruggetrokken leven in een ondergrondse bunker in Novo-Ogaryovo, net buiten Moskou. Vladimir is bang. Bang voor van alles en nog wat. Bang voor corona, bang voor omsingeling, bang voor een aanval op zijn persoon. Bang voor verlies van invloed van zijn wereldrijk.

Afgelopen zomer hebben we het zien gebeuren. Er komt een grootschalige deportatie op gang. Wit-Rusland laat duizenden mensen uit Irak en Syrië invliegen. Mensen die deze landen willen ontvluchten zijn niet moeilijk te vinden. De vluchtelingen worden naar de hoofdstad Minsk gevlogen. Wit-Russische militairen leiden hen vervolgens met geweld verder naar de grenzen met Polen, Letland en Litouwen. Deportatie heet dat.