Zorgverzekeraars geven geen fluit om huisartsen
2 reactiesHey Bart, wat leuk om een brief van jezelf te krijgen. Je schreef ’m vijftien jaar geleden, op een druilerige maart-roert-zijn-staart-dag in 2023. Je wilde me toen waarschuwen, want eenmaal voorbij de 75 zou het zomaar eens kunnen dat je toch wat meer zorg nodig zou kunnen hebben. En je hoopte dat ik daarvoor nog wel een huisarts zou hebben. Kennelijk maakte je je er toen wel wat zorgen over.
Het is uiteindelijk wel goed gekomen, maar het is nu wel nogal anders dan toen je die brief schreef. Beter? Tsja. Dat huisartsengevoel van ‘we maken er wel wat van’ is voor mij persoonlijk ook na mijn pensionering nog gebleven, maar dat de huidige zorg schraler is dan vijftien jaar geleden is gewoon een feit. Dat die huisarts nodig is gebleven om van die schrale zorg nog wat goeds te maken is ook wel een feit. Mijn huidige huisarts vertelde me dat het uiteindelijk wel gelukt is, na lang drammen bij de beleidsmakers, om toch eindelijk eens écht wat te doen aan de regeldruk, de administratiedruk, de verantwoordingsplicht, en de aandacht voor basisvoorwaardes zoals leverbaarheid van medicijnen en thuiszorg. Daardoor kwam er meer ruimte om gewoon zorg te leveren.
Maar jij schreef die brief toen in 2023 omdat je zag hoe ongelooflijk belemmerend al die regeltjes op dat moment werkten. Terwijl je tegelijkertijd zag hoe de radertjes van de zorg steeds meer knarsetandend, piepend en krakend vast begonnen te lopen bij gebrek aan olie. Je was boos en bezorgd omdat jullie sinds die manifestatie in 2022 alleen maar méér onzinnige regeldruk hadden ervaren. Wat ik lees is dat ze uiteindelijk die Wet toetreding zorgaanbieders (Wtza) er toch nog doorheen gedrukt hebben, inclusief jaarverantwoording. En dat de belastingdienst besloten had dat er allerlei gegevens van zzp’ers uit de praktijk aangeleverd moesten worden. En dat er plots verwijsbrieven moesten komen voor podotherapeuten, waar dat eerder probleemloos zonder kon. Je wilde niet te cynisch klinken door te zeggen dat je het na die manifestatie ervoer als een dikke middelvinger van de overheid. Per slot van rekening was de minister ook niet bij die manifestatie geweest omdat hij daar geen tijd voor had, dus hij kón ook helemaal niet snappen waar het eigenlijk om ging.
De mensen nu, hier in 2038, begrijpen inmiddels wel dat je niet zomaar voor alles naar de dokter kunt gaan, maar ik kan me wel voorstellen dat je daar in 2023 nog je zorgen over had. Omdat je zag dat mensen helemaal niet in de gaten hadden dat het systeem vastliep. Die geloofden het ziekenhuis nog dat als de huisarts er even achteraan belde, de wachttijd van zestien weken wel wat korter kon. Daar zijn we nu wel wat meer aan gewend, meestal is het een stuk langer. Dan halen we onze schouders op en maken er maar weer het beste van.
Ik kan je wel geruststellen: er zijn wel wat mensen geweest die écht snapten wat er aan de hand was. Die niet dachten bij de noodkreet voor ‘meer tijd voor de patiënt’: prima, kunnen we er weer wat meer voorwaarden aanhangen, zodat het uiteindelijk ‘meer tijd voor de administratie’ werd. Uiteindelijk waren er toch een paar verlichte geesten die écht inzagen wat ‘water aan de lippen’ en ‘minder administratieve druk’ betekenden. Eigenlijk maar twee zinnetjes. Dat waren overigens niet de zorgverzekeraars. Waar de NZa eindelijk een adequaat tarief voor de avond-/nacht-/weekendzorg afgaf, kregen zij het eerst voor elkaar dat drie maanden later te gaan betalen, om vervolgens het aller-allerlaatste restje goodwill kwijt te raken door tot op het bot nog de laatste eurootjes eraf te schrapen (de nachtdienst begint om 23 uur, maar voor de zorgverzekeraar om 24 uur…). Daarmee definitief aantonend werkelijk geen fluit om de huisartsen te geven en zich te positioneren als de eikels van de zorg.
Je wilde tot die tijd nog heel graag als enthousiaste huisarts zeker tot je 68ste doorwerken. En je schrijft nu eigenlijk dat je ineens begon te twijfelen of je dat met deze demotiverende opstelling nog wel wilde. Dus of de kentering nog op tijd kwam om dat ideaal te halen, dat blijft spannend en ik kan het je niet zeggen. Want inmiddels ben ik in een filosofische twist geraakt Bart. Want schrijf ik deze brief nou aan jou of schrijf jij hem aan mij?
Meer van Bart Timmers
M.A.M. van Wijk
Huisarts, Delft
Mooi verwoord Bart,
het is meer dan jammer (feitelijk stuitend) dat wat met de mond (met de pen in het IZA) beleden wordt, behalve als een sigaar uit eigen doos, de facto verzandt in een schoffering van de “geknuffelde” huisarts(enzorg).
H.A.M. van Haasteren
Huisarts , Leiderdorp
Je haalt me de woorden uit de mond! Vooral het woord "schoffering" is wat bij mij als eerste opkwam! Zie ook mijn reactie op het artikel van Arjen Göbel, dat in november in MC verscheen (Neem "MTVDP" letterlijk!)