Zorgverleners pesten

Ahmed was als 80-jarige al een paar keer voor een halfjaar in het detentiecentrum voor vreemdelingen gevangengezet. Hij was al vele tientallen jaren in Nederland. Ook nu weer lukte het de IND niet hem naar een land uit te zetten. De landen waar hij naartoe uitgezet zou kunnen worden kenden Ahmed helemaal niet!

In het detentiecentrum functioneerde hij op dementieel niveau en was alleen maar lastig. Hij werd ontslagen en na een opname bij ons op de ziekenboeg bleek dat dementiele beeld veroorzaakt te worden door een extreem traag werkende schildklier. Na het starten van schildkliermedicatie bleek hij helemaal niet dement meer te zijn!

In 2015 viel het kabinet bijna over het uitzetten van niet-erkende asielzoekers. Binnen de Pauluskerk bleek een succesvol programma te bestaan dat eruit bestond dat uitgeprocedeerde asielzoekers intensieve begeleiding en opvang kregen om te kijken of terugkeer mogelijk was. Dit programma bleek succesvol voor de asielzoeker die in rust tot een beslissing kon komen met hulp, in plaats van dwang. Het was ook goed voor de stad omdat mensen opgevangen werden in plaats van dat ze psychiatrisch en maatschappelijk verder op straat ontregelden. De toenmalige regering omarmde het plan.

In deze zogeheten bed-bad-broodvoorziening zitten nu zeshonderd uiterst kwetsbare mensen in vijf grote steden. Een minister die wel kiezers wat belooft maar geen kennis van zaken lijkt te hebben roept op X dat die zeshonderd bedden moeten worden opgeheven. Terwijl het daar lukt om op individueel niveau mensen te motiveren om terug te gaan of psychiatrisch en medisch stabiel te houden. Menig asielzoeker zie ik voor de zoveelste keer terugkomen uit de gewone uitzetdetentiecentra, waar keer op keer bij dezelfde persoon geprobeerd wordt om een uitzetting te regelen maar wat niet lukt omdat er vaak onduidelijkheid is over identiteit. Het lukt de Nederlandse overheid blijkbaar niet om met ambassades van andere landen politiek samen te werken.

Wat overblijft is een situatie waarin veel asielzoekers hier niet mogen zijn maar ook niet terug kunnen. Dat leidt tot gevaarlijke taferelen. Mensen leven op straat, worden uitgebuit, moeten om te overleven klusjes doen, soms voor criminele netwerken, en raken psychiatrisch ontregeld.

Wanhoop leidt tot suïcides. Eerder hebben we in Rotterdam aangetoond in een grote studie dat zonder zorg het suïcidecijfer verdubbelt bij daklozen.

Wanhopige uitgewezen asielzoekers die niet uitgezet worden raken psychotisch. De politie wordt al te vaak voor verwarde personen ingeschakeld. Veel van die mensen in de bed-bad-broodvoorziening hebben ernstige medische klachten. Een antipsychoticum dat frequent moet worden ingespoten lukt echter niet als een sociaalpsychiatrisch verpleegkundige de patiënt niet meer kan vinden in de illegaliteit.

Viermaal per dag insuline spuiten met regelmatig eten lukt wel in een bed-bad-broodvoorziening maar niet op straat. Het gevolg is dat mensen op straat in coma worden aangetroffen, via spoedeisende hulp op een intensive care komen waarna ontslag naar de straat volgt!

Hebben we als politieagent, ambulancepersoneel, ggz-medewerker, straatdokter, spoedeisendehulparts en ziekenhuismedewerker al niet vaak genoeg aangegeven dat we overbelast zijn? Nederland kreunt dat het zorgstelsel geld kost!

Ons inspannen zonder perspectief lijkt op zorgverleners pesten. Het is ook de manier om steden onveilig te maken. Problemen moeten worden opgelost en niet op zorgverleners en de samenleving worden afgewenteld.

Door waardeloos beleid zijn zorgverleners al overbelast. Binnen de zorg hebben we in 2015 te maken gekregen met mensen zonder adres die uit de zorgverzekering gezet zijn. Daar is wel een CAK-regeling voor gekomen, maar die regeling belast de zorg wel!

Een ministerie van Sociale Zaken lukt het niet om vier jaar na het rapport-Roemer af te spreken dat EU-arbeidsmigranten een adres en een zorgverzekering krijgen. Het merendeel van de buitenslapers is arbeidsmigrant. Zorgverleners, u hebt in een eed uw zorg beloofd, los het maar even op. Als bewindslieden niet begrijpen waarom mensen uit de zorg en bij de politie weglopen, moeten ze nadenken over wat ze zelf gedaan hebben om die zorg te ontlasten.

Natuurlijk is het vreselijk voor asielzoekers die wanhopig worden. In deze blog kom ik echter ook op voor zorgverleners die wel verstand hebben van wat er op de straat gebeurt. Politiek, overleg met mensen van de straat zoals politie en zorgverleners. Laat zorgverleners hun werk zinvol doen overeenkomstig de eed die ze hebben afgelegd.

Ahmed kan door het falen van politiek overleg tussen landen nog steeds niet uitgezet worden.

Falend overheidsbeleid, met nu ook nog het opheffen van bed-bad-broodvoorziening, lijkt op zorgverleners pesten!