Zorgtaal (9): ‘Buskruit negatief’

Reviewsites. U kent ze wel. Hotels, restaurants, evenementen, films, bloembollen-lifetime-experiences, dekbedovertrekken, eierwarmhoudmutsjes: verzin het en het moet worden beoordeeld. We hebben overal een mening over en delen die van harte. Want hé, daar heeft een ander ook wat aan! Niet gek dus dat ook de zorg aan reviews onderhevig is.

Die mogelijkheid tot reviewen is verre van perfect. Voor zorg of artsen niet anders dan voor andere zaken: u neemt pas de moeite om een beoordelingssite op te zoeken en in te vullen als u óf bizar tevreden was met wat u overkwam, óf het volkomen ruk vond. En ik snap best dat een nog niet afgeronde behandelrelatie het veilig uw mening geven in de weg staat, maar het fenomeen ‘anonieme reaguurders’ bevorderde nog nooit echt de nuance. Om van de ‘of tweeën of tienen’ vooral ‘amper tweeën en vooral tienen’ te maken zijn er voor artsen overigens genoeg slinkse beïnvloedingsmogelijkheden te verzinnen. Daarmee is een reviewsite amper beter dan het ‘Dokter Jansen, da’s een vreeeeselijke man’ tijdens een verjaardagskringgesprek of een ‘Heb hier een geweldige avond gehad met fantastisch eten en supervriendelijke bediening. Aanrader!’ door een restauranteigenaar zelf geplaatst. 

Wat dokters voornamelijk stoort als het om beoordelingen gaat, is dat ze andersom nooit eens mogen klagen over patiënten. Of hen mogen reviewen. En God knows dat artsen dat soms weleens willen. Vind dat maar niet professioneel. Vind dat maar stuitend. Maar elke zorgverlener heeft ze er wel tussen zitten. Soms gaat dat om omgang. Vaak ook om eigen inzet in het behandeltraject. Een enkele keer om hoe het ook uitgelegd wordt, het maar niet begrepen wil worden. In de tijd van het papieren dossier was daar taal voor. In heel oude dossiers van de professor voor die van mij stond er soms nog een kippetje getekend in de kantlijn. Maar later kon je bij anderen een enkele keer terugvinden: BK-. Of: NFOP. Buskruit negatief betekende dat, of Niet Fris Onder ’t Petje. Terecht vinden we dat nu stuitend. En niet professioneel. Goed dus ook dat patiënten zelf hun dossiers kunnen inzien en deze tekenen van oude hiërarchie al een flinke tijd verdwenen zijn.

Maar toch. Toch. Waar kan ik in de moderne tijd van open en professioneel nog eens andersom mopperen? Of een zelfs terecht kritische noot over een patiënt even kwijt? En waar kan ik, omdat ik bizar tevreden was, die tien posten? Nou?