Zoeken naar een naaste
Plaats een reactieHet begint aardig op een kerstverhaal te lijken. Zou er ergens een ‘naaste’ zijn die hulp wil bieden? Tot nu toe vang ik bot. Het is 24 december, laat in de middag. Het regent en ik struin de buurt af op zoek naar een buur die mijn patiënt naar het ziekenhuis kan brengen.
Best een beetje vreemd, zo te lopen zoeken door de buurt, maar ja, wie doet het anders? En hoe komt hij dan in het ziekenhuis? Zijn kinderen zijn niet in de buurt, voor een ambulance is eigenlijk geen indicatie, en zonder begeleiding met een taxi is, gezien zijn dementie, niet handig. Zelf ben ik op de fiets.
Ik loop het derde tuinpad op van een aanliggende woning. Volgens zoon zijn de buren altijd bereid hem te helpen. Maar ja, dan moeten ze wel thuis zijn, en ook net nu daartoe in de gelegenheid zijn én vervoer hebben. Ik druk op de bel. Een echtpaar doet gezamenlijk de deur open. ‘Tuurlijk, daar zijn we toch buren voor?’ Hij duikt al naar achteren om zijn jas te pakken. Mijn hart maakt een sprongetje. ‘Wat ontzettend fijn, doet u maar rustig aan, hoor. Het is geen spoed.’ Ik loop met een veel lichtere tred het tuinpad weer af. Het wordt nog een echt kerstverhaal, met goede afloop.
Buurman stapt de keuken binnen terwijl ik patiënt help met zijn schoenen en zijn jas. ‘Ontzettend fijn dat je dit wilt doen’, zeg ik nogmaals tegen de buurman.
‘Ik hoop wel dat ik straks weer naar huis mag’, zegt patiënt, ‘ik heb afgesproken kerstavond bij vrienden door te brengen.’ ‘Ik hoop het ook voor u’, zeg ik. ‘Dat zou wel heel mooi zijn.’ Hij loopt in kleine pasjes achter zijn buurman aan naar zijn auto. En ik weer achter hem aan.
Diep van binnen twijfel ik of ik echt meen wat ik zeg. Wat mij betreft is er een plekje voor hem in een ‘herberg’ waar hij warm en liefdevol verzorgd wordt, in plaats van in zijn grote lege huis te zijn. Maar zo werkt het niet in ons zorgsysteem. Het gaat bij opnames, net als bij vervoer, om noodzaak en indicaties. En als die er niet is, is er geen plaats voor hem in de herberg. Als ze op de Spoedeisende Hulp geen reden zien voor opname, gaat hij gewoon weer naar huis. Hij zal dan toch weer afhankelijk zijn van zijn ‘naasten’.
Toch een beetje een kerstverhaal.
Ook van Anneke Baltussen- Er zijn nog geen reacties