Zoals de dokters thuis zijn, zijn ze nergens

Op weg naar het nieuwjaarsdiner rijden we door downtown Vancouver. De stad maakt zich op voor het weekend. In de verte glinsteren de bergen onder een laag verse sneeuw, en de skyline weerspiegelt in de natte straten. Mijn telefoon gaat. Een onbekend nummer. Ik ben verbaasd als ik Nederlands aan de andere kant van de lijn hoor:

‘Hallo, we kregen je nummer via via. Klopt het dat jij kinderarts bent? We zouden onze kleine graag eens door een kinderarts laten onderzoeken, maar onze family doctor vindt dat niet nodig. Kunnen we niet rechtstreeks bij jou terecht? We willen je gerust zelf betalen.’

Even ben ik stil. Het voelt wat ongemakkelijk dat mijn telefoonnummer kennelijk de ronde gaat. Ik leg vriendelijk uit dat de regelgeving hier geen ruimte laat voor zelfverwijzingen, en raad de beller aan om hun zorgen met hun family doctor (de huisarts) te bespreken.

Tijdens het diner vervliegt mijn hoop op een avond zonder medische gesprekken al snel. De tafel zit vol expats en het lokale zorgsysteem is hét gespreksonderwerp.

Links van me: ‘Zwanger zijn in mijn thuisland was fijner. Daar kreeg ik elke week een echo en kon ik zonder moeite een keizersnede boeken.’

Rechts van me: ‘Het is hier makkelijker om aan drugs te komen dan aan antibiotica.’

Ik probeer me afzijdig te houden, maar tevergeefs; iedereen weet wat ik doe in het dagelijks leven.

Er is al genoeg geschreven over de paracetamol-voorschrijvende Nederlandse dokter. Google maar eens Dutch doctors cure everything with paracetamol, en je stuit op talloze —soms vermakelijke — verhalen van expats in Nederland. Maar het telefoontje van eerder vanavond bevestigt voor mij: ook Nederlanders in het buitenland missen hun zorgsysteem.

Waarschijnlijk twijfelen expats niet zozeer aan de kundigheid van de artsen op hun nieuwe verblijfplaats, maar bij ziekte en gezondheid wil je meer dan alleen medische expertise. Je wilt iemand die je begrijpt, niet alleen in woorden, maar ook in cultuur, verwachtingen en onuitgesproken zorgen. Misschien is dat waarom zoveel mensen, waar ter wereld ze ook wonen, blijven verlangen naar een dokter die voelt als thuis.