Blogs & columns
Marije van der Meer
Marije van der Meer
3 minuten leestijd
Blog

Zes euro per jaar

1 reactie

De afgelopen tien jaar heb ik zeker vijf keer redelijk wanhopig rondgebeld voor een palliatieve patiënt of apotheken niet toch nog ergens een katheterset hadden liggen. Meer dan eens ben ik gered door de thuiszorg in de buurt, die dat ‘voor de zekerheid’ bewaard had. De laatste keer vroeg ik ‘superfijn, maar waarom hebben jullie dit eigenlijk hier liggen?’ De verpleegkundige zuchtte diep: ‘Door schade en schande wijs geworden, als er iets sneuvelt in het weekend kunnen we anders blijven verschonen, want dan is er niets te regelen met de apotheken.’

Maar dit ligt niet aan de openbare apotheken. Al sinds vijf jaar waarschuwen zij ons: door de medische hulpmiddelen alleen te leveren via een gecontracteerde (online)partij ontstaan er gevaarlijke situaties. En met ‘ons’ bedoel ik zowel ons, de burgers, als ook ons, de huisartsen.

Het is een beslissing van de zorgverzekeraars geweest om ‘de kwaliteit te borgen’, en – niet onbelangrijk – het gaat eigenlijk over geld. In oktober 2023 heeft bijvoorbeeld Zilveren Kruis aangegeven dat hiermee 30 miljoen bespaard kan worden, wat er praktisch op neerkomt dat de jaarlijkse premie zes euro lager is. Ik vind 30 miljoen euro heel veel. En zes euro heel weinig.

Vorige week kwam ik persoonlijk een casus tegen. De casus is namelijk familie van mij. Door een combikuur immuuntherapie werden bij de patiënt (met normaal alleen orale medicatie) ineens suikerwaarden heel hoog. Zo hoog, dat er een bijspuitschema gestart moest worden. Huisarts, POH diabetes, bellen met het kankerziekenhuis – er wordt veel overlegd en snel geschakeld. Voor een niet-leverbare insuline (ook niet de schuld van de apotheek, maar dat is een heel ander stukje) wordt een vervanger gevonden.

De patiënt is geduldig en volgt netjes de opdrachten op. Het is wel ineens veel, van een paar pillen naar schema’s met soms wel om de twee uur suikerwaarden bepalen. De huisarts stuurt aan het einde van de dag nog een recept naar de apotheek voor het hele pakket.

Ik bel om te vragen hoe het gaat. ‘Nou…’ Wat blijkt: het recept was niet genoeg. De teststripjes en naalden voor de insuline kunnen alleen geleverd worden met een machtiging en dan nog door een ander aflevercentrum. De apotheek heeft ook niets op voorraad. De praktijkondersteuner heeft wel naaldjes, maar niet de stripjes voor het testen. Ze kunnen wel even langskomen.

Een bijspuitschema kun je niet volgen als je niet eerst kunt meten. Ik overweeg om met mijn meter en bakje stripjes uit mijn tas naar een andere stad te rijden, een uur verderop. Gelukkig (voor de patiënt) heeft een buurman ook diabetes, dus kunnen ze misschien daar meten als de post die het moet bezorgen weer niet komt. Of te laat.

Het is nog niet gevaarlijk. Maar wel heel erg naar. Dan heb je al kanker, moet je voor elke controle en kuur naar het ziekenhuis, krijg je van die medicatie bijwerkingen die alleen op te lossen zijn met nog meer medicijnen, moet je leren hoe je dat moet doen en prik je al je vingers kapot waar je ook al neuropathie in krijgt EN DAN ZIJN OOK NOG DIE STRIPJES EN NAALDJES ER NIET.

De Nederlandse Zorgautoriteit heeft gezegd dat de veldpartijen zelf de problemen met de levering moeten oplossen. VGZ zegt dat deze problemen wel meevallen. Als dokter heb ik me hier al best vaak een beetje kwaad over gemaakt. Maar als patiënt is dit onbegrijpelijk.

Dan wonen we in zo’n welvarend land. Met zo’n mooi zorgsysteem. Waar de huisarts samen met de apotheek kan zorgen dat dit vloeiend verloopt, dat mensen zich om deze logistieke puzzel niet in duizend bochten hoeven te wringen. En dan spoelen we dat voor zes euro per jaar per patiënt door de plee.

Ook van Marije van der Meer

  • Marije van der Meer

    Marije van der Meer is huisarts en medisch manager van een gezondheidscentrum. Zij is onlangs gediagnosticeerd met baarmoederhalskanker en schrijft over haar ervaringen als dokter en patiënt.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • M.C. Wijnker

    Huisarts

    Zwachtels, wondbedekkers, insulinenaaldjes (die ook gebruikt worden voor ozempic/saxenda/wegovy etc), cathetermateriaal, alles wat met sondes en slangetjes te maken heeft: het kost geen drol, ook niet via de lokale apotheek trouwens, maar de kosten d...ie de zorg maakt om de vertraagde levering op te lossen zijn enorm. Het is toch belachelijk dat hoogopgeleide zorgprofessionals als wijkverpleegkundigen en huisartsen tijd kwijt zijn en zich in bochten moeten wringen om een paar cent per pleister of catheter te 'besparen'? Die besparing is al teniet gedaan op het moment dat het besef komt 'het moet eerst bezorgd worden'.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.