Blogs & columns
Coen Feron
Coen Feron
2 minuten leestijd
Blog

Zelfzorgdeformatie

3 reacties

‘Wellicht is het een goed plan om een soort regisseur te zoeken die het overzicht houdt over alle revalidatie’, zegt de bedrijfsarts aan de telefoon. ‘Wie had tot nu toe het overzicht over alle losse revalidatieonderdelen?’ Ik antwoord stoer dat ik tot nu toe zelf alle touwtjes in handen had, waarna ik me ineens realiseer hoe belachelijk dit klinkt. Als ik terugdenk aan de Coen van voor mijn geneeskundeopleiding en de Coen van nu, dan is er toch al sprake van beroepsdeformatie. In mijn geval: zelfzorgdeformatie.

Je hebt gestudeerd voor je vak, dagelijks voer je dat beroep uit en tevens zie je om je heen hoe collega’s over casussen denken. En dan kom je opeens in de positie dat je zèlf aan de andere kant van de tafel zit of lig je zèlf op de onderzoekstafel. Bij mij gebeurde toen iets opvallends. Ik bleef hangen in de rol van zorgverlener. Ik wist alles wel beter. Die differentiaaldiagnose trok ik toch maar even in twijfel. Voordat ik ook maar een huisarts opzocht in deze covidperiode had ik mezelf al behandeld met inhalers. We weten allemaal hoe dat is geëindigd.

Ik denk dat veel zorgverleners dit wel herkennen. Die zorgverlener zit diep in je. Het is onderdeel van je persoon geworden. Beroepsdeformatie ten voeten uit. Onbewust spreek je thuis aan de eettafel vakjargon, en geef je opeens een minicollege aan je vrouw omdat ze anders alle verhalen niet kan volgen. Zonder het door te hebben maak je opmerkingen over beelden op televisie; zo zou jij het nóóit doen.

Het kwam bij mij de laatste tijd vooral tot uiting door wat ik ‘zelfzorgdeformatie’ noem. En tot het gesprek met de bedrijfsarts ging me dat goed af. Ik bepaalde zelf wel wanneer ik uit de revalidatiekliniek kon vertrekken. Mijn week volplempen met therapieën alsof het een soort marathon was, dat kon ik als de beste. Sterker nog, ik vond het heerlijk om zelf de regie te hebben en dat de zorgverleners geen weet hadden van elkaars therapie. Zo werd er niet op de rem getrapt en kon ik doordenderen. Wie kon immers beter bepalen wat ik nodig had dan ikzelf?

Maar zo werkt het dus niet. Wat je in een revalidatieproces nodig hebt, is een regisseur. Iemand die het contact onderhoudt met alle therapeuten, en uiteindelijk samen met jou bespreekt in welke mate een bepaalde therapie moet worden teruggeschroefd of opgevoerd. En dit is helemáál nodig als de patiënt een koppige zorgverlener is. En alle therapieën buiten de revalidatiekliniek om worden gevolgd.

Nu merk ik pas een beetje dat zo hard mogelijk rennen in een revalidatieproces juist tegenwerkt, al gaat dat nog tegen mijn gevoel in. Je put jezelf uit. En het kost alleen maar nog meer energie om al die touwtjes in handen te houden en zelf de regie te voeren over je proces. Het is wel fijn als iemand met je meedenkt. Als iemand je adviseert en sturing geeft. In mijn geval heeft de huisarts deze taak op zich genomen en daar ben ik haar heel dankbaar voor.

Zo kom je steeds meer over jezelf te weten. Het cliché dat een zorgverlener zelf de slechtste patiënt is, klopt. Zorgverlener Coen zal de komende tijd nog even op de achtergrond moeten blijven. En totdat hij weer naar voren mag komen, krijgt hij eerst een gedegen opleiding ‘omgaan met loslaten’.

eerder van Coen Feron
  • Coen Feron

    Coen Feron was in opleiding tot anesthesioloog. Na eigen ervaringen als patiënt besloot hij zijn medische ontdekkingstocht buiten het ziekenhuis voort te zetten. Na een tijd als anios huisartsgeneeskunde, zal hij later dit jaar de opleiding tot huisarts gaan volgen.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Anthonie Taselaar

    arts, niet meer practiserend, Boekelo

    Collega Allis,
    dank voor deze milde suggestie tot correctie, de webredactie had eerder beter kunnen weten...

  • Reina Zijlstra

    webredactie, Medisch Contact

    Beste mevrouw Allis, bedankt, ook namens Coen, voor uw reactie. We hebben het aangepast.

  • Petra Allis

    Verzekeringsarts, Rotterdam

    Beste Coen,
    Mooi inzicht heb jij gekregen van je bedrijfsarts. Die heeft dan ook een zeer belangrijke functie en draagt met dit goede advies zeker bij aan een meer voorspoedig herstel. Jammer alleen dat jij de bedrijfsarts niet de juiste, beschermde... titel geeft. Zij/hij is bedrijfsarts, geen arbo-arts. Ik ben verzekeringsarts, geen keuringsarts. En jij bent hopelijk in de toekomst anesthesioloog, en geen narcotiseur. Toch?

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.